یک معجزه واقعی در جام ملت‌های آفریقا

آریا جوان - ورزش 3 /جورجی مینونگو از بورکینافاسو در جام ملت‌های آفریقا گلزنی کرد؛ گلی که یک معجزه بود؛ چرا که این بازیکن ۲۳ ساله با یک محدودیت جدی دست‌وپنجه نرم می‌کند.
به گزارش "ورزش سه"، این داستان از جام ملت‌های آفریقا در نگاه اول تقریباً باورکردنی نیست. در دیدار بورکینافاسو و گینه استوایی (۲-۱)، بازی به وقت‌های اضافه رسیده بود. بورکینافاسو با نتیجه ۱-۰ عقب بود که لحظه بزرگ جورجی مینونگو فرا رسید.
توپ ناگهان در محوطه جریمه جلوی پای او افتاد و این وینگر با خونسردی کامل گل تساوی را به ثمر رساند. دقایقی بعد، ادمون تاپسوبا، مدافع بایر لورکوزن، در دقیقه ۹۸ گل پیروزی را زد.
بازار

در نگاه اول، این فقط یک داستان دراماتیک اما نسبتاً معمول در فوتبال به نظر می‌رسد. اما کسی که سرگذشت مینونگو را بداند، به خاص بودن این گل پی می‌برد؛ آن هم درست در ۲۴ دسامبر، یک معجزه واقعی کریسمسی.

این بازیکن ۲۳ ساله از چشم چپ نابیناست. او پس از یک عفونت در سال ۲۰۲۳ بینایی‌اش را از دست داد، اما هرگز ایمانش به خودش را نه. او جنگید، بازگشت، فوتبالیست حرفه‌ای شد و در نهایت حتی به تیم ملی رسید.
جام ملت‌های آفریقا: مینونگو با یک چشم بازی می‌کند
اما مسیر رسیدن به اینجا فوق‌العاده سخت بود. مینونگو که در ساحل عاج متولد شده، در سنین پایین توانست به یک مدرسه معتبر فوتبال در این کشور راه پیدا کند.
باشگاه‌های اروپایی متوجه استعدادش شدند و او ابتدا راهی لیگ دسته دوم جمهوری چک و باشگاه ام‌اف‌کی ویشکوف شد. در سال ۲۰۲۲، سفرش به آمریکا ادامه یافت و به تیم دوم سیاتل ساندرز پیوست.
اما درست زمانی که به نظر می‌رسید رؤیایش در حال تحقق است و اجازه یافت همراه تیم اصلی به اردوی تمرینی ماربیا سفر کند، کابوس آغاز شد. در همین اردو، دردهایی در چشم چپش شروع شد.
پزشکان ابتدا تصور کردند که حساسیت یا نیش حشره باشد. به مینونگو گفتند کمی استراحت کند تا شرایط بهتر شود. اما نه‌تنها بهتر نشد، بلکه اوضاع بدتر هم شد.
او در گفت‌وگو با وب‌سایت اسپورت‌بایبل به یاد می‌آورد:«همه‌چیز اول سیاه شد، بعد قرمز. دو هفته بعد کاملاً سفید شد.» یک جراحی اورژانسی انجام شد، اما دیگر امکان نجات چشم وجود نداشت. عصب بینایی از بین رفته بود و از آن لحظه به بعد، مینونگو از چشم چپ نابینا شد.

«دکتر به من گفت دیگر هرگز فوتبال بازی نخواهم کرد»
رویای فوتبال حرفه‌ای انگار به پایان رسیده بود. مینونگو می‌گوید:«دکتر به من گفت دیگر هرگز فوتبال بازی نخواهم کرد.»
اما او حاضر نشد تسلیم شود و از باشگاهش خواست اجازه دهند همچنان تمرین کند:«گفتم اگر خوب بودم ادامه می‌دهم، اگر نه، فوتبال را کنار می‌گذارم.»
از آن پس، او با عینک محافظ در تمرینات ساندرز حاضر می‌شد و همه را قانع کرد؛ بخشی از این موفقیت به سبک بازی تطبیق‌یافته‌اش برمی‌گشت.
مینونگو می‌گوید:«سخت‌تر از همیشه تمرین کردم. دیگر نمی‌توانستم همه‌چیز را ببینم، اما می‌توانستم بازی را حس کنم. آن را بخوانم. خودم را تطبیق دادم. شگفت‌انگیز است که مغز انسان چه توانایی‌هایی دارد. گاهی اصلاً مدافع را نمی‌بینم، اما حضورش را حس می‌کنم. بعد فقط جهت حرکت را عوض می‌کنم. غریزه، درک بازی و حس؛ همه این‌ها با هم کار می‌کنند.»
در ماه مه ۲۰۲۴، تلاش‌هایش نتیجه داد. او مقابل لس‌آنجلس گلکسی اولین بازی‌اش را در ام‌ال‌اس انجام داد. چند ماه بعد، حتی نخستین گل حرفه‌ای‌اش را برابر ونکوور وایت‌کپس، باشگاه توماس مولر، به ثمر رساند.
او در گفت‌وگو با مجله «کیکر» گفت:«مدام بهتر شدم؛ آنقدر که می‌توانم بگویم با وجود داشتن فقط یک چشم، از خیلی‌هایی که دو چشم دارند، توانمندترم. این را هر روز نشان می‌دهم.»
جام جهانی باشگاه‌ها، مینونگو را ملی‌پوش کرد
او در گفت‌وگو با کنفدراسیون فوتبال آفریقا توضیح می‌دهد:«این تورنمنت باعث شد شناخته شوم، چون ام‌ال‌اس همیشه به‌دقت دنبال نمی‌شود.» همین رقابت‌ها باعث شد هم تیم ملی ساحل عاج (زادگاه او و کشور مادرش) و هم بورکینافاسو (کشور پدرش) متوجه او شوند.
در نهایت، براما ترائوره، سرمربی بورکینافاسو، نام او را به فهرست تیم ملی اضافه کرد و مینونگو تصمیم گرفت از این پس برای سرزمین پدری‌اش بازی کند. او در سپتامبر ۲۰۲۵ نخستین بازی ملی‌اش را انجام داد و در نوامبر، مقابل بنین، دو گل اولش را برای تیم ملی به ثمر رساند.
اوج این داستان شگفت‌انگیز، حالا با اولین حضورش در جام ملت‌های آفریقا رقم خورده است. اما افسانه جورجی مینونگو هنوز لازم نیست به پایان برسد؛ چرا که جام ملت‌های آفریقا تازه آغاز شده است.