آریا جوان - ورزش 3 /تنش در مسابقات فوتبال آلمان به اوج رسیده و دولت و احزاب سیاسی از سواستفاده احزاب راستگرای افراطی نگران هستند.
فوتبال آلمان روی خط تنش حرکت میکند. در حاشیه دربی راین بین بایرلورکوزن و کلن، رخدادی فراتر از فوتبال رخ داد و سکوها به میدان کشمکش قدرت سیاسی بدل شد. مسابقهای که در زمین با برتری ۲-۰ لورکوزن و نمایشی درخشان تیم هیولماند پایان رسید، روی سکوها داستان دیگری داشت: اول آتشبازی، بعد ترک دستهجمعی ورزشگاه توسط هواداران. اولتراهای لورکوزن، در اقدامی اعتراضی و همدلانه با اولتراهای کلن، چند دقیقه پس از شروع بازی ورزشگاه را ترک کردند؛ تصمیمی که حتی مدیر ورزشی باشگاه، زیمون رولفس، را غافلگیر کرد.
ریشه اعتراض به کنترلهای ورودی برمیگشت. حدود ۵۰۰ هوادار کلن اصلا وارد ورزشگاه نشدند و در شبکههای اجتماعی از «بازرسیهای عجیب پلیس و برهنه شدنشان در گیتهای ورودی» گفتند. پلیس این روایت را رد کرد و توضیح داد که در یک مورد، فردی بدون بلیت برای احراز هویت به مقر ورزشگاه منتقل شده و در بازرسی سطحی، اقلامی چون محافظ دندان و باند از او پیدا شده است؛ با این حال، حتی اگر آنطور که پلیس ادعا کرده فردی «خودش» لباسهایش را درآورده باشد، افکار عمومی داوطلبانهبودن این اقدام را قبول نمیکند. همین ابهامها سوخت همبستگی میان سکوها شد.
فراتر از جزئیات درباره آن تک حادثه، پدیدهای تازه در فوتبال آلمان شکل گرفته است: دشمنی مشترک بخشهایی از هواداران فعال باشگاهها با پلیس، پررنگتر از رقابت دیرینه اولتراهای دو تیم. پسزمینه این تنشها به تصمیمات اخیر هیئت وزیران آلمان درباره امنیت ورزشگاهها برمیگردد. اگرچه خواستههایی مثل بلیتهای شخصیسازیشده یا نظارت فراگیر پذیرفته نشد و باشگاهها، فدراسیون و سازمان لیگ بر گفتوگو تأکید کردند، اما نتیجه عملی در برخی شهرها پرتنش بود بود؛ هم پلیس و هم گروههای اولترای هواداری، مواضع تهاجمیتری گرفتند.
بیانیه هیئت وزیران تناقضی آشکار داشت: از یکسو تأکید بر آرامبودن اکثریت بازیها، و از سوی دیگر هشدار درباره «اقلیتی خشن» و ضرورت برخورد قاطع با خرابکاری، سرقت، ضربوجرح و استفاده خطرناک از وسایل آتشبازی. نمونه کلن نشان داد که «برخورد قاطع» چگونه میتواند به تجربهای غیرمعمول در ورزشگاه منجر شود: سکویی خاموش، آوازهایی بسیار تند علیه پلیس و واکنشهایی مستقیم به اتفاقات زمین؛ بیآنکه حادثهای رخ دهد. پلیس این را موفقیت طرح خود دانست، اما منتقدان گفتند روایت «کاهش تنش» یک روایت دروغین است که دولت و پلیس روی آن مانور میدهند.
در این میان، افراطگرایان راستگرا هم وارد بازی شدند. حزب راستگرای AfD با طرح شعار «آزادی برای هواداران» تلاش کرد نارضایتیها را مصادره کند و از شکاف پلیس و سکوها رأی بسازد. مقامهای ایالتی این ادعاها را «اطلاعات نادرست هدفمند» خواندند و یادآور شدند که سازوکارهای گفتوگو سالهاست برای کاهش تنش وجود دارد. با این حال، برای بسیاری از اولتراها، تجربه دربی گواهی بود بر اینکه صدای انتقادشان شنیده نمیشود.
جمعبندی روشن است: تنش کمتر نشده، بلکه پیچیدهتر شده است. وقتی پلیس و سکوها همزمان قدرتنمایی میکنند و سیاست بهدنبال بهرهبرداری است، فوتبال ناخواسته به میدان کشمکشهای اجتماعی بدل میشود.
بازار
![]()