چاپ

آریا جوان - جام جم / وقتی ازدواج می‌کنید و فرزندی به دنیا می‌آورید باید سرپرستی او را به عهده بگیرید و به اصطلاح حضانت او به عهده پدر و مادر است. حضانت فرزند حق و در عین حال تکلیفی است که قانون برای حفظ و نگهداری کودک به والدین سپرده است.
وظیفه حفظ و نگهداری فرزندان زندگی مشترک به عهده والدین است، اما این امکان وجود دارد پدر و مادر با توافق یکدیگر این وظیفه را به صورت فردی به عهده بگیرند. اما اگر توافقی وجود نداشت قانون، حضانت فرزندان تا هفت سالگی را وظیفه مادر و بعد از آن را به عهده پدر گذاشته است، البته در این میان تفاوتی بین دختر و پسر وجود دارد.
تفاوت جنسیت فرزند در مسأله حضانت
اگر فرزند شما دختر باشد، دخترتان بعد از هفت سالگی تا 9 سالگی که سن بلوغ است، به مدت دو سال نزد پدر می‌ماند و پس از آن به تشخیص خود، پدر یا مادر را برای ادامه زندگی انتخاب می‌کند. درخصوص پسر، پس از هفت سالگی تا 15 سالگی با پدر زندگی کرده و پس از آن به انتخاب خود، ادامه زندگی با پدر یا مادر را انتخاب می‌کند.در صورت طلاق و جدایی زن و مرد اگر این طلاق به صورت توافقی باشد، تمامی مسائل فی مابین زوجین در این نوع طلاق قابل مذاکره است. حضانت فرزند پسر یا دختر تا هفت سالگی با مادر و بعد از آن طبق قانون با پدر است، اما این مانع نمی‌شود که زوجین خلاف این را توافق کنند، به‌طور مثال حضانت فرزندان کلا به پدر یا مادر داده شود.حضانت فرزند طبق ماده 1168 قانون مدنی هم حق است و هم تکلیف ابوین؛ بنابراین اگر زن بخواهد مقابل انتقال حضانت از ناحیه زوج، مهرش را ببخشد در این فرض نظرات حقوقدانان متفاوت است، اما در رویه قضایی غالبا بخشیدن مهریه در قبال طلاق مورد نظر قرار می‌گیرد(طلاق خلعی) و نه حضانت ولیکن زوجین می‌توانند نسبت به این مهم که پس از طلاق حضانت با کدام‌یک از طرفین باشد با یکدیگر توافق کنند و در رویه این مورد پذیرش است.
نویسنده مونا محمدی