چاپ

آریا جوان - توریسم آنلاین : روستای گلدره یکی از روستاهای منطقه مهردشت البرز با ظرفیت گردشگری بسیار است. این روستا آخرین روستای این منطقه می باشد که از طرف غرب به روستای اشن و از شرق به روستای خیر آباد و از طرف جنوب به محدوده فریدن و از طرف شمال به محدوده روستای دماب محدود می باشد .
چرا این منطقه را گلدره نامیده اند. یکی از فرضیه های این است باشد با توجه به اینکه اطراف این روستا را کوه فرا گرفته است و بارندگی در آن بیشتر از مناطق دیگر مهردشت می باشد باعث شده این منطقه دارد دارای مراتع خوبی برای پروش دام باشد با وجود دام زیاد در این منطقه باعث شده است که دشمنانئ این حیوان اهلی نیز بیشتر باشد و دامداران به این منطقه گرگ دره گفته و این اسم به مرور زمان به گل دره تبدیل شده است .
فرضیه دوم : همانطوری که در بالا عنوان شد این منطقه از بارش زیادی برخوردار است زیرا به منطقه فریدن نزدیک بوده و ارتفاع ان از سطح دریا بیشتر از مناطق دیگر منطقه است این امر باعث شده است که در فصل بهار از تمام درهای این نتاحیه آب جاری شده و گل و گیاهان زیادی بروید و سرسبزی خاصی به این روستا می دهد به این دلیل این منطقه ر ا گلدره نامیده اند .
کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری البرز در خصوص گلدره گفت: روستای عشایری گلدره در منطقه‌ای نیمه بیابانی واقع در بخش مرکزی شهرستان نظرآباد از حوالی دهستان نجم آباد واقع شده و تنها روستای عشایری در البرز است.
احمدنژاد گفت: نخستین چیزی که در گلدره جلب توجه می‌کند چند سیاه چادر و چند ساختمان سنگی و آجری طویله‌هایی موقت گله‌های شتر و گوسفند و بز است.
او گفت: مردم ایل گلدره هنوز به صورت کاملأ بومی و سنتی زیست عشایری دارند و روزیشان از گله داری است که سالیان متمادی است به شغل اجدادی خود مشغولند و همچون دیگر عشایر کشورمان با دامپروری زندگی می‌گذرانند.
احمدنژاد گفت: تعداد زیادی شتر در این منطقه توسط ایل گلدره نگهداری می‌شوند. شغل اصلی مردان گلدره پرورش شتر و گوسفند و بز است و برای چرای دام‌ها به بیابان‌های اطراف می‌روند.
کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری البرز گفت: زن‌ها هم کار پخت نان و تهیه لبنیات از شیر دامها، چادربافی، گلیم‌بافی، مشک سازی، نخریسی سنتی و غذا‌های محلی عشایری از فعالیت‌های زنان عشایر است.
وی افزود: عمده تولیدات ایل گلدره گوشت شتر؛ گوسفند و بز و فرآورده‌های دامی است. چوب بازی یک پا و دو پا که با تغییر آوای سرنا و دهل انجام می‌شود؛ بازی سنتی این ایل است.
به گفته کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری البرز روستای عشایری گلدره با توجه به نزدیکی به تهران می‌تواند با نگاه سرمایه گذاری در بخش عشایری آن هم در منطقه بکری که از ویژگی‌های منحصر به فرد در کشور برخوردار است یکی از جاذبه‌های مهم گردشگری البرز و شهرستان نظرآباد باشد.
غروب که می شود در واپسین لحظات پائین آمدن خورشید باورت نمی شود در استان البرز نزدیکی تهران باشی و جلوه زیبای خورشید و صف طویل شتران و گله های گوسفند را ببینی که با نظم از جلوی چشمانت رژه می روند .
اینجا گلدره است بیابانی وسیع و نمک زارهایی که خانواده های مهاجری در آن زندگی می کنند که به آنها عشایر می گویند، روزیشان از گله داری گوسفند و شتر است و سالیان متمادی است که به شغل اجدادی خود مشغولند ولی این تمام سخن نیست می توان توجه بیشتری به مردمی داشت که حاضر شدند زنده کننده شغل اجدادی خود باشند و به زندگی در بیابان برهوت تن داده اند و اینجا حرف دل من است حرفی که برخواسته از دل بسیاری از کسانی است که از گلدره دیدن کردن، چه خوب گوشه روستا مدرسه است برای کودکان گلدره ای آنهم به همت بچه های گروه جهادی جاوید الاثر احمد متوسلیان از دانشگاه تهران جنوب .
گلدره تنها روستای عشایری استان البرز است ،اگر قرار است این روستا بماند باید مسئولین گردشگری به گلدره نگاه ویژه ای کنند. نگاه سرمایه گذاری در بخش عشایری آنهم در منطقه بکری که از ویژگی های منحصر به فرد در کشور برخوردار است.