آریا جوان - توریسم آنلاین : بازدید هفته گذشته وزیر میراث فرهنگی با حواشی زیادی همراه شد اما مهمتر از حواشی متنی است که ای کاش دوستداران میراث این سرزمین درمطالبه آن جدی باشند و آن مطالبه فضایی در خور این همه آثار ارزشمند است که در مخازن مانده و با نمایش آنها می توان موزه ای بزرگتر از لوور در تهران برپا کرد.
روزنامه توریسم: از میان 350 هزار قطعه و شیء تاریخی موجود در مخزن موزه ملی، کمتر از یک درصد در معرض نمایش است و آثاری مانند جام سفالین 4500 ساله کشف‌شده در شهرسوخته و هزاران اثر تاریخی باستانی دیگر، هیج فضایی برای نمایش عمومی ندارند.
رضا دبیری‌نژاد رئیس موزه ملک در یادداشتی در این باره نوشت :« باید از حاشیه به متن برویم تا موزه ملی ما قامتی ملی بیابد و شاید مطالبه احیای طرح توسعه میدان مشق به موزه ملی که نزدیک به دو دهه در انتظار مانده است نیاز واجب‌تر موزه ملی باشد که بتواند پاسخی به نبود جای نگهداری و نمایش آثار دیده نشده موزه ملی باشد، موضوعی که در بازدید وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به آن اشاره شد؛ اما مطالبه نشد.
اینکه موزه ملی توانسته چنین جایگاهی پیدا کند که حساسیت لازم را در سطح عمومی ایجاد کند و هر تصویر آن منشا مطالبه‌گری باشد که همه نگران آثار موجود در این موزه باشند، جای خوشحالی دارد.حالا می‌توان گفت موزه ملی به یک پدیده ملی تبدیل شده است که می‌تواند حساسیت‌های ملی را ایجاد کند و محدود به کارشناسان آن نباشد و هر شخصی از آحاد ملت نگران آن شود.
بخشی از این اتفاق حاصل دسترسی‌های جدید و انتشار داده‌های جدید است، اما باید در نظر داشت که نباید این داده‌ها را به همین تصاویر محدود کرد و ساده از آنها گذشت. در گزارش منتشر شده از بازدید وزیر همه توجه‌ها به تصویر معطوف شد و کمتر به متن منتشر شده در این بازدید توجهی شد.در حالی‌که وقتی از موزه ملی صحبت می‌کنیم باید به نیازهای ملی بیندیشیم، آن هم در روزگاری که موزه‌های بزرگ در آن سوی مرزهای ما و در کشورهای همسایه پدید می‌آید که ناخودآگاه یک فضای رقابتی را در حوزه موزه‌داری ایجاد می‌کند.
حالا ما می‌خواهیم در این فضای پدید آمده، ظهور و بروز داشته باشیم، پس باید مطالبه‌هایی در قد و قواره موزه ملی و توانایی ملی فرهنگ‌مان داشته باشیم. موزه ملی سال‌هاست در تنگناهای فضایی خود مانده و نتوانسته در قامت ملی خودنمایی کند، در حالی که این مهم، دغدغه همیشگی دوستداران میراث‌فرهنگی بوده است. اما شاید درگیری‌های روزمره و نیازهای جاری اجازه رسیدن به این آرزوی بزرگ را نداده است.به‌نظر می‌آید حالا ما از دوره دغدغه‌های اثبات وجودی گذشته‌ایم و بهتر است به جای درگیری‌های ظاهری به خواسته‌های عمیق‌تر بیندیشیم، دغدغه‌هایی که قطعا رافع دغدغه‌های کوچک‌تر نیز خواهد بود.
پس شاید باید سطح توقعات و مطالبات را به قامت ظرفیت‌های‌مان تغییر دهیم تا به آن مقصد عالی برسیم. شاید حالا باید نوع مطالبات و مواجهه با میراث‌فرهنگی را از حادثه‌ها به رویدادها و بسترهای بزرگتر ارتقا دهیم، ولی در نظر داشته باشیم که در بزرگراه‌های خبرهای حادثه‌ای آرزوهای بزرگ و ماندگار ممکن است از دست برود.اینجاست که باید از حاشیه به متن برویم تا موزه ملی ما قامتی ملی بیابد و شاید مطالبه احیای طرح توسعه میدان مشق به موزه ملی که نزدیک به دو دهه در انتظار مانده است نیاز واجب‌تر موزه ملی باشد که بتواند پاسخی به نبود جای نگهداری و نمایش آثار دیده نشده موزه ملی باشد، موضوعی که در بازدید وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به آن اشاره شده؛ اما مطالبه نشد.»
موزه ملی که یک دهه پیش‌تر انتشار تصاویر وضعیت نگهداری آثار در مخزن آن همه را متأسف کرد، در تصویر بازدید امسال وضعیت بهتری داشت؛ اما باید قامت پیدای آن را نیز وزین‌تر و وسیع‌تر کرد..»گفتنی است طرح گسترش موزه ملی ایران به اندازه میدان مشق که مصوب هیات وزیران است از سال 1382 مغفول مانده است، در این طرح ساختمان‌های وزارت امور خارجه در محدوده میدان مشق که در اختیار وزارت خارجه است به موزه ملی ایران واگذار می شود.احیای مجدد طرح توسعه موزه ملی ایران تا میدان مشق می‌تواند این موزه را قابل رقابت با موزه‌های بزرگ منطقه کند. به گفته کارشناسان اگراین اتفاق بیفتد ما می‌توانیم موزه لووری در حد ایران داشته باشیم.