چاپ

آریا جوان - هر پدر و مادری بنا به شرایط خانوادگی خود، به دنبال اسامی خاص با ویژگی های خاص است؛ برای مثال برخی از والدین دوست دارند آخر اسم فرزندشان با اسامی خودشان یا فرزندان دیگرشان و یا حتی فامیلی که دارند هم خوانی داشته باشد. از این رو قبلا اسامی پسرانه شروع شده با حرف الف را ارائه دادیم و در این مطلب فهرست کاملی از اسم پسر که به الف ختم شود را برایتان آماده کرده ایم؛ با ما همراه باشید.
اسم پسر که به الف ختم شود
ابوالعلا /abolalaa/
معنی: پدر علا، کنیه پرستو
ریشه: عربی
احمدرضا /ahmadrezaa/
معنی: از نامهای مرکب، کسی که به اوصاف خشنودی و ستوده متصف است
ریشه: عربی
احیا /ahyaa/
معنی: زندگان، زندگی، زندگی از نو، خاندان‌ها، قبیله‌ها،نامی برای شبهای نوزدهم، بیست و یکم، و بیست و سوم ماه رمضان
ریشه: عربی
ارتا آریا /arta aaria/
معنی: مرکب از آرتا (راستی و درستی) + آریا، آریایی درستکار، نام پسر خشایار پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی
ارتاریا /artariaa/
معنی: ارتا آریا، مرکب از آرتا (راستی و درستی) + آریا، آریایی درستکار، نام پسر خشایار پادشاه هخامنشی
ریشه: زبان باستانی – اوستا
ارخشا /arakhshaa/
معنی: درخشان، تیر سریع
ریشه: زبان باستانی – اوستا
ارسیما /arsimaa/
معنی: نماینده داریوش سو برای گفتگو با اسکندر
ریشه: زبان باستانی – اوستا
ارشاما /arshaamaa/
معنی: نام پدربزرگ داریوش اول
ریشه: زبان باستانی – اوستا
ارشیا /arshiyaa/
معنی: تخت و اورنگ شاهان، گاه، تخت
ریشه: فارسی
ارمیا /ermiyaa/
معنی: بزرگ داشته شده
ریشه: عبری
اسپایدا /espaaydaa/
معنی: برادر کی گشتاسب
ریشه: زبان باستانی – اوستا
اسپنتا /espantaa/
معنی: سپندینه، ورجاوند، پاک و مقدس
ریشه: زبان باستانی – اوستا
اشا /ashaar/
معنی: مقدس و پاک، راستی به تمام معنی
ریشه: زبان باستانی – اوستا
اشوکا /ashokaa/
معنی: آشوکا : نام یکی از ; بزرگترین پادشاهان هند
ریشه: شاهنامه
اعلا /a’laa/
معنی: برتر، بالاتر، بلندتر، برگزیده از هر چیز، نامی از نامهای خدای تعالی یعنی برتر مطلق، سوره‌ هشتاد و هفتم از قرآن کریم
ریشه: عربی
افسا /afsaa/
معنی: افسونگر، جادوگر، ساحر
ریشه: فارسی
الوا /alvaah/
معنی: نام صمغی تلخ است
ریشه: شاهنامه
اما /emaa/
معنی: جدی، فعال، سخت
ریشه: بین المللی – انگلیسی
امیدرضا /omidrezaa/
معنی: آن که امیدش به رضا (رضای خدا) باشد، امید داشتن به لطف رضا (منظور امام رضا(ع))
ریشه: فارسی – عربی
امیرارشیا /amir arshiaa/
معنی: حاکم و پادشاه درست کردار، امیر درستکار
ریشه: فارسی – عربی
امیرپارسا /amir paarsa/
معنی: امیر پرهیزگار، پادشاه زاهد و متقی، حاکم دانشمند
ریشه: فارسی – عربی
امیرپاشا /amir paasha/
معنی: (عربی و ترکی است) از نام های مرکب
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
امیرپوریا /amir puriyaa/
معنی: نام مرکب از امیر و پوریا
ریشه: فارسی – عربی
امیرپویا /amir puyaa/
معنی: امیر و پادشاه پوینده
ریشه: فارسی – عربی
امیررضا /amir reza/
معنی: پادشاه راضی و خشنود، فرمانده و سردار خشنود و خوشدل
ریشه: عربی
امیرسینا /amir sinaa/
معنی: فارسی) امیر و پادشاه دانشمند، حاکم عالم و دانشمند
ریشه: فارسی – عربی
امیرصدرا /amir sadraa/
معنی: پادشاه و امیری که بزرگ و مهتر است، امیر والامقام
ریشه: عربی
امیرطاها /amir taahaa/
معنی: نام مرکب از امیر و طاها
ریشه: عربی
امیرعرشیا /amir arshiyaa/
معنی: نام مرکب از امیر و عرشیا
ریشه: عربی

آریا جوان

اسم پسر که به الف ختم شود
امیرعطا /amir ataa/
معنی: امیر و پادشاه بخشنده، پادشاه و حاکم انعام دهنده
ریشه: عربی
امیرکسرا /amir kasraa/
معنی: نام مرکب از امیر و کسرا
ریشه: فارسی – عربی
امیرکیا /amir kiaa/
معنی: امیر و پادشاه بزرگ و سرور
ریشه: فارسی – عربی
امین رضا /amin rezaa/
معنی: راضی و خشنود، درستکار و امانتدار، رضای درستکار و امانتدار
ریشه: عربی
اهورا /ahooraa/
معنی: وجود مطلق و هستی بخش اهورا مزدا هستی بخش بی همتا و خالق عالم را گویند
ریشه: زبان باستانی – اوستا
اوتانا /otaanaa/
معنی: هم پیمان داریوش اول
ریشه: زبان باستانی – اوستا
اوجا /ojaa/
معنی: بسیار بلندقد، کشیده قامت
ریشه: ترکمنی
اوخشیا /avakhshiaa/
معنی: بخشاینده
ریشه: زبان باستانی – اوستا
اوستا /avestaa/
معنی: اساس، بنیاد، پناه، یاوری، کتاب مقدس ایرانیان باستان و زرتشتیان
ریشه: زبان باستانی – اوستا
ایشا /ishaa/
معنی: نام پدر داوود (ع)
ریشه: عبری
ایلا /ilaa/
معنی: فرزند افراسیاب تورانی، به عبری: درختان
ریشه: فارسی
ایلکا /ilkaa/
معنی: آویزان، معلق
ریشه: فارسی
ایلیا /iliyaa/
معنی: راستگوی بزرگ، نام حضرت علی (ع) در تورات
ریشه: بین المللی – سریانی
آباقا /Aabaaghaa/
معنی: عمو، دوست، نخ و یا ریسمان بافته شده از گیاه کتان
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آبستا /aabestaa/
معنی: اوستا، اساس بنیاد اصل، کتاب مقدس زرتشتیان
ریشه: زبان باستانی – اوستا
آبلاتکا /aablaatka/
معنی: کسی که پشتیبان و پُشتگرمی استاد است، دلگرمی آموزگار، استاد یار، پشتیبان، کارفرما
ریشه: زبان باستانی – اوستا
آپادا /aapaadaa/
معنی: کسی که خود را به خداوند سپرده است، متوکل
ریشه: زبان باستانی – سانسکریت
آپنیتا /aapnitaa/
معنی: مقرب، بنده خاص پروردگار
ریشه: زبان باستانی – سانسکریت
آتا /aataa/
معنی: پدربزرگ
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آترینا /aatrinaa/
معنی: زیبا و محبوب همگان، آترین، آذرین، نام پسر اوپَدرَم که به نوشته سنگ نوشته بیستون در زمان داریوش پادشاه هخامنشی در خوزستان یاغی شد و خود را پادشاه خوزستان خواند
ریشه: فارسی
آتش‌پا /aatashpaa/
معنی: تندرو دوان
ریشه: فارسی
آتیلا /aatilaa/
معنی: (ترکی) (آت به معنی اسب + یلا (صفت))، به معنی چابک، شجاع، نامی
ریشه: فارسی
آدبهاوا /aadbhaavaa/
معنی: تولد حقیقی
ریشه: زبان باستانی – سانسکریت
آدهاوا /aadhaavaa/
معنی: نزدیکترین دوست خداوند، نام نزدیکترین همنشین کریشنا در افسانه های هندی
ریشه: زبان باستانی – سانسکریت
آدورا /aaduraa/
معنی: مأخوذ از افسانه گیل گمش بابلی، کمک کننده، مددکار
ریشه: زبان باستانی – آشوری
آذربابا /aazarbaba/
معنی: پدر آتش، نام پدر فرهاد کوهکن که هنر سنگ تراشی را به فرزندش آموخت
ریشه: فارسی
آرتا /aartaa/
معنی: پاک، نام پهلوان ایرانی، ارتا (به فتح الف) در اوستا به معنای مقدس آمده است
ریشه: فارسی
آرخا /aarkhaa/
معنی: آرکا، مایه اطمینان و پیشتگرمی
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آرکا /aarkaa/
معنی: آرخ، مایه اطمینان و پیشتگرمی
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آروشا /aarooshaa/
معنی: روشنایی، نور خورشید، آرامش
ریشه: فارسی
آریا /aariaa/
معنی: آزاده، نجیب
ریشه: فارسی
آریتما /aaritmaa/
معنی: نام یکی از سران ماد
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آزا /aazaa/
معنی: آزا اسم کردی به معنی سالم بودن و سرحال و قبراق است، هم چنین آزا نام پادشاه مانایی بوده است
ریشه: اقوام ایرانی – کردی

آریا جوان

اسم پسر که به ا ختم شود
بیشتر بخوانید: اسم پسر که به ن ختم شود
آسیا /aasiaa/
معنی: زن اندوهگین، عمود، ستون
ریشه: عبری
آشینا /aashinaa/
معنی: قوی، قدرتمند، نیرومند، زورمند
ریشه: زبان باستانی – آشوری
آگا /aagaa/
معنی: آگاه، مطلع، با خبر
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
آلا /aalaa/
معنی: سرخ کم رنگ، پشت گلی، دو رنگ
ریشه: فارسی
آنیسا /aanisaa/
معنی: مانند عشق، مبارز بزرگ، خاطره، مانند مهربانان
ریشه: بین المللی – یونانی
آیتونا /aaytunaa/
معنی: در ترکی به معنای زیبا و درخشان مانند ماه و در فارسی به معنای حالا، در حال حاضر و همچنین است
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
بازغا /baazegha/
معنی: تابان
ریشه: عربی – قرآن
باسا /baasaa/
معنی: نیرو، قوت
ریشه: عربی – قرآن
بایا /baayaa/
معنی: بایسته، ضروری
ریشه: فارسی
بایقرا /baayghara/
معنی: بیگ سیاه (بای: بیگ، سرور) + (قرا: سیاه ، سلطان حسین بایقرا)
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
بردیا /bardiaa/
معنی: دومین پسر کورش بزرگ و برادر کمبوجه (سومین پادشاه هخامنشی) است که در اوستایی به معنای بلند پایه است
ریشه: فارسی
برسا /barsaa/
معنی: مخفف ابرسان، دلیر گونه، چون پهلوان نیرومند
ریشه: فارسی
برنا /bornaa/
معنی: جوان، شاب، ظریف، خوب، نیک، دلاور
ریشه: فارسی
برنابا /barnaabaa/
معنی: پیر وعظ و نصیحت، یکی از مسیحیان که انجیر را تفسیر کرد
ریشه: عبری
بروسا /barusaa/
معنی: پدر بهرام، از موبدان یزد
ریشه: زبان باستانی – اوستا
بزم آرا /bazmaaraa/
معنی: آراینده بزم ومجلس
ریشه: فارسی
بغرا /boghraa/
معنی: نام پادشاهی از خوارزم که به بخارا لشکر کشید و پایتخت سامانیان را گرفت و دولت خانیه را بنیان گذاشت
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
بقا /baghaa/
معنی: دوام، همیشگی، مداومت در هستی
ریشه: عربی
بها /bahaa/
معنی: قیمت، ارزش، درخشندگی و روشنی، (به مجاز) فر و شکوه
ریشه: عربی
بهنیا /behniaa/
معنی: نیک نژاد، دارای اصل و نسب، اصیل، شریف
ریشه: فارسی
بهینا /behinaa/
معنی: (بهین + الف نسبت) منسوب به بهین
ریشه: فارسی
بوخشا /bookhshaa/
معنی: رستگار
ریشه: زبان باستانی – اوستا
بوکدا /bukdaa/
معنی: گندم
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
پاتیرا /paatiraa/
معنی: فراوانی
ریشه: زبان باستانی – آشوری
پادرا /paadra/
معنی: “پاد” به معنی سرزمین و ‘”را ” (در اوستایی) به معنی شکوه و درخشش و روشنایی است، در مجموع سرزمین باشکوه، نگهبان آتش، مرکب از پاد به نگهبانی و محافظت + را به معنی نور و روشنایی
ریشه: فارسی
پادشا /paadshaa/
معنی: حاکم
ریشه: فارسی
پارسا /paarsaa/
معنی: آن که از ارتکاب گناه و خطا پرهیز کند، پرهیزگار، زاهد، متقی، دیندار، متدین، مقدس، عارف، دانشمند
ریشه: فارسی
پارسیا /paarsiaa/
معنی: منسوب به پارسی، (منسوب به قوم پارس) اهل پارس، از مردم پارس
ریشه: فارسی

آریا جوان

اسم پسر که به الف ختم شود اصیل
پارلا /paarlaa/
معنی: به معنی درخشنده و نورانی
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
پرسا /porsaa/
معنی: پرسنده، جستجوگر، پرسشگر
ریشه: فارسی
پرشیا /pershiaa/
معنی: ایران
ریشه: بین المللی – انگلیسی
پوریا /pooriaa/
معنی: هم خانواده پریا به معنی نیک صورت، نام پهلوان ایرانی معروف به پوریای ولی
ریشه: فارسی
پویا /pooiaa/
معنی: پوینده، رونده و برخی دونده را گویند
ریشه: فارسی
پیرنیا /pirniaa/
معنی: کسی که جد او پیر و مرشد است
ریشه: فارسی
تخشا /takhshaa/
معنی: کوشنده
ریشه: زبان باستانی – اوستا
ترسا /tarsaa/
معنی: ترسنده، راهب مسیحی
ریشه: فارسی
تفضیلا /tafzilaa/
معنی: برتری دادنی
ریشه: عربی – قرآن
تکلیما /taklimaa/
معنی: سخن گفتن
ریشه: عربی – قرآن
تمغا /tamghaa/
معنی: نشان، علامت مهری که بر فرمان های پادشاهان می زدند
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
تمنا /tamanaa/
معنی: خواهش، آرزو
ریشه: عربی
توانا /tavaanaa/
معنی: دارای قدرت انجام کار، نیرومند، پر قدرت، قادر در مقابل ناتوان
ریشه: زبان باستانی – اوستا
توسکا /tooskaa/
معنی: توسا، درختی بلند و جنگلی که در مناطق مرطوب و کنار آبها می‌روید
ریشه: زبان باستانی – اوستا
توکا /tooka/
معنی: پرنده‌ای از خانواده گنجشک با منقاری باریک وتنی رنگارنگ
ریشه: زبان باستانی – اوستا
تولا /tavallaa/
معنی: تولی، دوستی، محبت
ریشه: عربی – قرآن
تیما /timaa/
معنی: دشت و صحرا، هامون
ریشه: عبری
جان افزا /jaanafzaa/
معنی: جانبخش، فزاینده جان
ریشه: فارسی
جان آرا /jaanaaraa/
معنی: آراینده جان و روح، زینت جان
ریشه: فارسی
جرکا /jerkaa/
معنی: صف، قطار، رده
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
جهان آرا /jahanara/
معنی: آراینده جهان، زینت بخش گیتی
ریشه: فارسی
جویا /jooiaa/
معنی: جستجو کننده، جوینده
ریشه: فارسی
چیا /chiaa/
معنی: کوهستان، کوه
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
حسن رضا /hasanrezaa/
معنی: از نام های مرکب، حسن و رضا
ریشه: عربی
حسین رضا /hosseinrezaa/
معنی: از نام های مرکب، حسین و رضا
ریشه: عربی
حمیدرضا /hamidrezaa/
معنی: ستوده خوشنود
ریشه: عربی
خنیا /khonyaa/
معنی: موسیقی، نغمه و سرود
ریشه: زبان باستانی – اوستا
خوشنوا /khoshnavaa/
معنی: خوش آواز، خوش صدا
ریشه: فارسی

آریا جوان

اسم پسر ایرانی که به الف ختم شود
دارا /daaraa/
معنی: برخوردار از چیزی یا در اختیار دارنده‌ی چیزی، صاحب، مالک، ثروتمند، (به مجاز) خداوند
ریشه: فارسی
دانا /daanaa/
معنی: دارنده‌ دانش و آگاهی، آگاه
ریشه: فارسی
دها /dahaa/
معنی: زیرکی، هوشیاری
ریشه: عربی
دهخدا /dehkhodaa/
معنی: صاحب و مالک ده
ریشه: فارسی
ذکا /zokaa/
معنی: هوشمندی، تیزهوشی، خورشید، التهاب
ریشه: عربی
راتا /raata/
معنی: رادی، دهش، یکی از ایزدان آیین زردشتی، جوانمردی، بخشش
ریشه: فارسی
راشا /raashaa/
معنی: سرسبز و خرم و با طراوت، راهِ شادی، راه عبور
ریشه: فارسی
راگا /raagaa/
معنی: نغمه، سرود
ریشه: بین المللی – هندی
رامایانا /raamaayaanaa/
معنی: نام حماسه هند
ریشه: بین المللی – هندی
رایکا /raaykaa/
معنی: (گیلکی) به معنی پسر، محبوب و مطلوب
ریشه: زبان باستانی – اوستا
رخشا /rakhshaa/
معنی: تابان، درخشده، رخشان
ریشه: فارسی
رضا /rezaa/
معنی: خشنود، خرسند، خوشدل، خرسندی، خشنود شدن
ریشه: عربی
روهینا /rohinaa/
معنی: رامیاد، نام روز بیست و هشتم از هر ماه شمسی در قدیم
ریشه: فارسی
ریکا /rikaa/
معنی: دخترانه، محبوب، معشوق، به لهجه مازنی یعنی پسر، مقابل کیجا به معنی دختر
ریشه: زبان باستانی – اوستا
زکریا /zakariaa/
معنی: زکریای نبی از پیامبران بنی اسرائیل
ریشه: عبری
ژرفا /zharfaa/
معنی: عمق، گودی، قعر، عمیق، عمیق ترین یا دورترین نقطه جایی
ریشه: فارسی
ساشا /saashaa/
معنی: ریشه اصلی نام ساشا یونانی است اما در زبانهای روسی و فرانسه و انگلیسی به کاربرده میشود و به معنای مدافع و محافظ مردان است
ریشه: بین المللی – یونانی
ساما /saamaa/
معنی: سام، سیاه، منسوب به سام
ریشه: زبان باستانی – اوستا
سامیا /saamiyaa/
معنی: نام ماه یازدهم از سال ایرانیان در دوره‌ی هخامنشی
ریشه: فارسی
سپنتا /sepantaa/
معنی: پاک و مقدس
ریشه: فارسی
سپیتا /sepitaa/
معنی: از درباریان آستیاگ ماد
ریشه: زبان باستانی – اوستا
سخا /sakhaa/
معنی: جوانمردی، کرم، بخشش
ریشه: عربی
سدرا /sadraa/
معنی: نام درختی در آسمان هفتم بهشت
ریشه: فارسی
سعیدا /saeedaa/
معنی: سعید، مبارک، دارای الف تعظیم و بزرگداشت
ریشه: عربی
سوا /savaa/
معنی: یکسان، راست
ریشه: عربی – قرآن
سورنا /soorenaa/
معنی: سُرنا، سردار دلیر پارتی معاصر اشک سیزدهم
ریشه: فارسی
سوشیا /soshiaa/
معنی: سوشیانت، نجات دهنده ، هریک از موعدان دین زرتشتی که در آخرالزمان ظهور می کنند
ریشه: زبان باستانی – اوستا
سوفرا /sufraa/
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاوری اهل شیراز
ریشه: شاهنامه
سوما /soomaa/
معنی: ماه، نور ماه، (به مجاز) زیبا، در گویش مازندران نهر آب
ریشه: فارسی
سیکا /sikaa/
معنی: نوعی درخت، در گویش مازندران اردک
ریشه: فارسی
سینا /sinaa/
معنی: به معنی دانشمند و نام جد ابن سینا
ریشه: فارسی – عبری
شارونا /shaaronaa/
معنی: سرزمین پربار و حاصلخیز
ریشه: زبان باستانی – آشوری
شانیا /shaaniaa/
معنی: کسی که در تصمیم و نظر خود پابرجاست، مصمم
ریشه: بین المللی – هندی
شاها /shaahaa/
معنی: نام قلعه‌ای که هولاکوخان اموال و خزاین خود را آنجا گذاشته بود
ریشه: فارسی
شاهارا /shaahaaraa/
معنی: حافظ شب های روزه داران
ریشه: زبان باستانی – آشوری
شایرایا /shaayraayaa/
معنی: ستاره ناهید
ریشه: زبان باستانی – آشوری
شبنا /shabnaa/
معنی: جوان
ریشه: عبری
شعیا /shayaa/
معنی: نام پیامبر بنی اسرائیل، اشعیا
ریشه: عبری
شفیعا /shafiaa/
معنی: شفیع + الف، بزرگداشت و تعظیم
ریشه: عربی
شنتیا /shantiaa/
معنی: نام حضرت علی (ع) در زبور داوود، پیروز
ریشه: فارسی
شوبا /shobaa/
معنی: مخلوط
ریشه: عربی – قرآن
شیانا /shiaanaa/
معنی: پاداش دهنده جزا دهنده مرکب از شیان (جزا و پاداش) + الف فاعلی
ریشه: فارسی
شیرخدا /shirkhodaa/
معنی: اسدالله، از القاب حضرت علی
ریشه: فارسی
طاها /taahaa/
معنی: نام سوره بیستم از قرآن کریم، طالب حق و هدایت کننده
ریشه: عربی
طغرا /taghraa/
معنی: فرمان، منشور، خطی که به شکل کمان نوشته شده باشد
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
طهورا /tahooraa/
معنی: از واژه‌های قرآنی به معنی پاک کننده، تطهیر کننده، (به مجاز) پاک و پاکیزه
ریشه: عربی
عارف پاشا /aarefpaashaa/
معنی: عارف (عربی) + پاشا (فارسی)، پادشاه دانا و آگاه
ریشه: عربی
عائلا /aaelaa/
معنی: تهیدست، فقیر
ریشه: عربی – قرآن
عبدالزهرا /abdozahraa/
معنی: بنده زهرا
ریشه: عربی
عرشیا /arshiaa/
معنی: ملکوتی آسمانی، مرکب از عرش + الف نسبت
ریشه: عربی
عصا /asaa/
معنی: عصا، چوبدستی
ریشه: عربی – قرآن

آریا جوان

اسم پسر که اخرش به ا ختم شود
عطا /ataa/
معنی: بخشش، انعام
ریشه: عربی – قرآن
علا /alaa/
معنی: بزرگی، رفعت
ریشه: عربی
علیرضا /alirezaa/
معنی: علی خشنود و راضی، علی + رضا
ریشه: عربی
عیسا /isaa/
معنی: عیسی، معرب ازعبری، نجات دهنده، نام پیامبر مسیحیت
ریشه: عبری
غلام رضا /gholaamreza/
معنی: ارادتمند و فرمان بردار رضا (منظور امام رضا(ع))
ریشه: عربی
غلبا /gholbaa/
معنی: انبوه
ریشه: عربی – قرآن
فتونا /fotoonaa/
معنی: آزمونی
ریشه: عربی – قرآن
فجاجا /fejaajaa/
معنی: راههای وسیع
ریشه: عربی – قرآن
فراتا /faraataa/
معنی: فراتات، فرهاد
ریشه: فارسی
فرانسوا /faraansvaa/
معنی: مشتق از کلمه فرانسه
ریشه: بین المللی – فرانسوی
فرسا /farsaa/
معنی: کهنه کننده، محو کننده، فرسوده
ریشه: فارسی
فرشا /farshaa/
معنی: صفت چهارپایان، دست آموز
ریشه: عربی – قرآن
فوکا /fookaa/
معنی: نوعی درخت بید
ریشه: زبان باستانی – اوستا
قاصفا /ghaasefa/
معنی: تندبادی درهم شکننده
ریشه: عربی – قرآن
قدحا /ghadhaa/
معنی: آتش
ریشه: عربی – قرآن
قضبا /ghazbaa/
معنی: سبزیجات
ریشه: عربی – قرآن
کارینا /kaarinaa/
معنی: چهارمین مملکت از ممالک تابعه قوم پارت که توسط ولات اداره می شدند، احتمالا به منطقه نهاوند اطلاق می شده است
ریشه: فارسی
کامبوزیا /kaamboziaa/
معنی: گویش امروزی کبوجیه
ریشه: زبان باستانی – اوستا
کامروا /kaamravaa/
معنی: آن که خواسته و آرزویش رسیده است، موفق
ریشه: فارسی
کریشنا /kerishnaa/
معنی: جاذب، رباینده، از خدایان هندو، هشتمین تجسم ویشنو
ریشه: زبان باستانی – سانسکریت
کسا /kasaa/
معنی: عبای ضخیم
ریشه: عربی
کسری – کسرا /kasraa/
معنی: عنوان هر یک از پادشاهان ساسانی خسرو، منسوب به کسری، یعنی خسروی
ریشه: فارسی
کسفا /kesafaa/
معنی: پاره هایی
ریشه: عربی – قرآن
کفیلا /kafilaa/
معنی: ضامن
ریشه: عربی – قرآن
کهیلا /kahilaa/
معنی: از شخصیت های شاهنامه، نام دلاور تورانی در سپاه افراسیاب تورانی
ریشه: فارسی
کوشا /kooshaa/
معنی: ساعی، تلاشگر، کوشیدن
ریشه: زبان باستانی – اوستا
کیا /kiaa/
معنی: پادشاه سلطان، حاکم، فرمانروا، بزرگ، صاحب
ریشه: زبان باستانی – اوستا
کیاشا /kiaashaa/
معنی: شاهنشاه، شاه شاهان، مرکب از کیا (به معنی حاکم، سلطان، فرمانروا) + شا (مخفف شاه)
ریشه: فارسی
گرشا /garshaa/
معنی: گرشاه، گلشاه، پادشاه کوه
ریشه: فارسی

آریا جوان

اسم پسر ایرانی که به ا ختم شود
گل آقا /golaaghaa/
معنی: آقای مانند گل
ریشه: فارسی
گلشن آرا /golshanaaraa/
معنی: باغبان
ریشه: فارسی
گوارا /govaaraa/
معنی: خوشایند، بامزه
ریشه: زبان باستانی – اوستا
گوماتا /goomaataa/
معنی: بردیای دروغین
ریشه: فارسی
گویا /gooyaa/
معنی: ناطق، سراینده، سازنده، آشکار
ریشه: فارسی
لقا /laghaa/
معنی: دیدار، چهره، رخسار
ریشه: عربی – قرآن
لنا /lenaa/
معنی: نصیب و بهره – نمکین، مرکب از لن (نمک سانسکریت) + الف نسبت فارسی
ریشه: زبان باستانی – سانسکریت
مارتیا /maartiyaa/
معنی: آدمی، انسان
ریشه: زبان باستانی – اوستا
محلا /mahlaa/
معنی: از ریشه حلوه به معنی شیرینی و آسایش گرفته شده است
ریشه: عربی
محمودرضا /mahmoodrezaa/
معنی: محمود + رضا، خشنود، راضی
ریشه: عربی
مرحا /marhaa/
معنی: فخر فروشی
ریشه: عربی – قرآن
مریئا /mariaa/
معنی: گوارا
ریشه: عربی – قرآن
مسیحا /masihaa/
معنی: مسیح + الف، بزرگداشت و تعظیم
ریشه: عربی
مشیا /mashiyaa/
معنی: نام نخستین مرد در اوستا
ریشه: زبان باستانی – اوستا
مفصلا /mofasalaa/
معنی: شیوا و روشن
ریشه: عربی – قرآن
مقیتا /moghitaa/
معنی: از اسماءحسنی به معنی مقتدر
ریشه: عربی – قرآن
ملجا /malja/
معنی: پناهگاه
ریشه: عربی – قرآن
مهرافزا /mehrafzaa/
معنی: آنکه بر مهر و محبت خود بیافزاید
ریشه: فارسی
مهرپویا /mehrpooyaa/
معنی: در جستجوی مهر ومحبت، مهر + پویا
ریشه: فارسی
مهرلقا /mehrlagha/
معنی: دارنده چهره زیبا مانند خورشید
ریشه: فارسی
موجلا /mojelaa/
معنی: زمان دار
ریشه: عربی – قرآن
مورا /mooraa/
معنی: درهم شدن
ریشه: عربی – قرآن
موسی الرضا /moosalrezaa/
معنی: موسی + رضا، لقب امام هشتم
ریشه: عربی
میشا /mishaa/
معنی: همیشه جوان، همیشه بهار
ریشه: فارسی
میکسا /miksaa/
معنی: کودکی که نشان از بزرگان دارد، در مراجع لاتین این واژه به معنای ماکسیمیوس کوچک آمده است که خود ماکسیمیوس به معنای بزرگترین است
ریشه: بین المللی – لاتین
ناشا /naashaa/
معنی: دادگر
ریشه: زبان باستانی – اوستا
ناهیرا /naahiraa/
معنی: روشنایی، نور
ریشه: زبان باستانی – آشوری
نجم آرا /najmaaraa/
معنی: آرایش دهنده، ستاره، زیبارو
ریشه: عربی
نجیا /najiaa/
معنی: همراز بودن
ریشه: عربی – قرآن
ندیا /nadiaa/
معنی: مجلس
ریشه: عربی – قرآن
نصیرا /nasiraa/
معنی: نام یکی از دانشمندان و شعرای قرن یازدهم
ریشه: عربی
نعیما /naeemaa/
معنی: نعمت، تخلص نعمت سمرقندی شاعر قرن یازدهم
ریشه: عربی
نکیسا /nakisaa/
معنی: نگیسا، (در اعلام) نام یکی از رامشگران و نوازندگان عهد خسرو پرویز و مربوط به وی که اختراع خسروانی را به او نسبت می دهند، نام موسیقیدان مشهور در زمان خسروپرویز پادشاه ساسانی
ریشه: زبان باستانی – اوستا

آریا جوان

اسم پسر ایرانی که به الف ختم می شود
نوتریکا /nutrikaa/
معنی: نام سومین برادر اشوزرتشت
ریشه: زبان باستانی – اوستا
نویدا /navidaa/
معنی: نوید + الف بزرگداشت ، حرکت کرده ، جنبیده
ریشه: فارسی
نیا /niaa/
معنی: جد بزرگ
ریشه: فارسی
نیکسیما /niksimaa/
معنی: خوش چهره، زیبارو
ریشه: فارسی
نیما /nimaa/
معنی: نام کوهی است حوالی نور
ریشه: فارسی
هایکا /haaykaa/
معنی: آرام، مرموز، از اسطوره‌های کردستان
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هورا /hooraa/
معنی: می صاف و مقدس
ریشه: زبان باستانی – اوستا
هونا /haoonaa/
معنی: با وقار
ریشه: عربی – قرآن
هیرا /hiraa/
معنی: فراخ، وسیع
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هیرسا /hirsaa/
معنی: پارسا
ریشه: فارسی
هیژا /hizhaa/
معنی: گرامی، شایسته، گران بها، بزرگوار
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هیوا /hivaa/
معنی: امید
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
وادا /vaadaa/
معنی: مکان مقدس
ریشه: زبان باستانی – آشوری
وارونا /vaarunaa/
معنی: نام یکی از خدایان هندو
ریشه: زبان باستانی – سانسکریت
والا /vaalaa/
معنی: بالا عزیز، گرامی، محترم، دارای ارج و اهمیت، اصیل، نژاده
ریشه: عربی
وردا /vardaa/
معنی: گل سرخ، به معنی مرید و شاگرد
ریشه: فارسی
ورزا /varzaa/
معنی: نام پسرفرشید، پسر لهراسپ پادشاه کیانی
ریشه: فارسی
ورونیکا /veronikaa/
معنی: نام تیره‌ای از گیاهان که پوپک از آن دسته است
ریشه: فارسی
وریا /voriaa/
معنی: قوی و درشت هیکل، چکش آهنی بزرگ
ریشه: فارسی
وستا /vostaa/
معنی: اوستا، نام کتاب مقدس زرتشتیان، بسیار دانا،‌ با اصل و نسب و دختر پاکدامن
ریشه: زبان باستانی – اوستا
وفا /vafaa/
معنی: به جای آوردن عهد و پیمان، دوستی
ریشه: عربی
ولا /valaa/
معنی: دوستی، محبت
ریشه: عربی
وهنیا /vahniaa/
معنی: بهنیا، کسی که از نسل خوبان است
ریشه: فارسی
ویریا /viriaa/
معنی: همت، یکی از کمالات ششگانه که یک بوداسف باید به آن برسد
ریشه: فارسی
یادا /yaadaa/
معنی: نشان
ریشه: زبان باستانی – آشوری
یارتا /yaartaa/
معنی: همتای یار، همچون یار
ریشه: فارسی

آریا جوان

اسم پسر که به ا ختم می شود
یاسا /yaasaa /
معنی: فرمان، قانون، قائده
ریشه: بین المللی – مغولی
یاشا /yaashaa/
معنی: به معنی زنده باد، آفرین، زنده باشی
ریشه: فارسی – عربی
یسنا /yasna a/
معنی: پرستش، بخشی از اوستا
ریشه: زبان باستانی – اوستا
یکتا /yektaa/
معنی: یگانه، بینظیر، تنها، یکی از نام های خداوند
ریشه: فارسی
یونا /yoonaa/
معنی: به معنی خداوند می‌دهد، نام دیگر حضرتِ یونس (ع)
ریشه: عبری
بیشتر بخوانید: اسم دختر که به ن ختم شود
سخن آخر
در این مطلب لیستی کامل از اسم پسر که به الف ختم شود را ملاحظه کردید؛ آیا شما نیز اسم پسر که به الف ختم شود سراغ دارید؟ اسامی دیگری که در این لیست نیامده اند را در انتهای همین مطلب برای ما بنویسید.