بزرگنمايي:

آریا جوان - ایلنا / فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: منظور صحبت‌های آقای عارف از فرش قرمز پهن نکردن برای اصلاحات به این معناست که ما نباید منتظر تایید صلاحیت کاندیداهایمان باشیم باید در انتخابات شرکت کرد و یا می‌تواند این معنا را داشته باشد که کاندیداهای ما برای حضور در انتخابات تلاش می‌کنند و اگر تایید صلاحیت نشدند آن وقت باید چاره اندیشی کرد. بعد از این رویکرد مشخص می‌شود که آیا بار دیگر از کاندیداهای اصولگرای معتدل حمایت خواهیم کرد یا راه دیگری در پیش خواهیم گرفت.
علی صوفی فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با ایلنا، در پاسخ به این سوال که آقای عارف در نشستی با برخی نمایندگان مجلس دهم گفت هیچ‌گاه برای اصلاح‌طلبان فرش قرمز پهن نکردند و نمی‌توان به خاطر محدودیت‌ها کنار کشید، نظر شما در این خصوص چیست، گفت: اینکه برای اصلاح‌طلبان فرش قرمز پهن نکردند یعنی ما نباید منتظر دعوت عوامل اجرایی قدرت برای شرکت انتخابات باشیم. برداشت من از صحبت‌های آقای عارف این است که ما همواره باید در انتخابات شرکت کنیم که این مسئله با مواضع اصلاح‌طلبان در دو انتخابات گذشته 98 و 1400 در تعارض است. 
وی افزود: در انتخابات 98 که آقای عارف رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان بودند، راهبرد انتخاباتی که به تصویب شورای عالی رسید و سپس بر آن مبنا عمل شد، این بود که ما صرفا لیستی از کاندیدای اصلاح‌طلب به عنوان کاندیدای شورای عالی سیاست‌گذاری ارائه خواهیم کرد. نکته‌ای که بر خلاف انتخابات 94 انجام شد. در انتخابات 94 مجلس شورای اسلامی، شورای عالی سیاست‌گذاری لیستی اعلام کرد که در آن لیست دو اصولگرا هم حضور داشتند و حتی در استان‌ها هم تصمیم برآن شد که اگر نماینده اصلاح‌طلب نداشتیم، اصولگرای معتدل انتخاب کنیم. 
وی تصریح کرد: حتی در دو انتخابات ریاست‌جمهوری 92 و 96 ما آقای روحانی که عضو جامعه روحانیت مبارز و فردی معتدل بود را برای انتخابات ریاست جمهوری انتخاب کردیم. در انتخابات 92 که مرحوم آقای هاشمی ردصلاحیت شدند، از آقای روحانی حمایت کردیم که ایشان تا قبل از انتخابات 96 پایبند اصلاح‌طلبان و مردم بود اما بعد از انتخابات دور دوم ایشان در کابینه خود از اصلاح‌طلبان کمتری استفاده کرد و به همین دلیل حمایت اصلاح‌طلبان از او در دور دوم ریاست جمهوری برداشته شد. 
صوفی در ادامه گفت: استراتژی ما در انتخابات سال 92 سلبی بود. یعنی ما به دنبال این بودیم که کاندیدایی که رقیب اصلاح‌طلبان است رای نیاورد و میدان را از آن‌ها بگیریم. به این دلیل که کاندیداهای ما رد صلاحیت شدند و ما یا نباید وارد انتخابات می‌شدیم یا از ورود رقیبان سرسخت جلوگیری می‌کردیم. در انتخابات 92 تمام کاندیداهای حداکثری ما رد شدند. بنابراین آقایان عارف و روحانی ماندند که آقای عارف اصلاح‌طلب و آقای روحانی وابسته و نزدیک به جریان مرحوم هاشمی و مورد تایید ایشان بود. بنابراین در آن انتخابات موفق شدیم و اجازه پیروزی به آقای جلیلی و سایر اصولگرایان را ندادیم که ریسک بزرگی انجام دادیم. 
وی افزود: در دور اول، مواضع روحانی مورد تایید اصلاح‌طلبان و مردم بود، در همان حین فراکسیون امید را تشکیل دادیم که مجلس از اکثریت اصولگرایان خارج شد با توجه به اینکه باز هم اکثریت در دست اصلاح‌طلبان نبود. در سال 96 بار دیگر از آقای روحانی حمایت کردیم اما ایشان از آن سال مواضعش تغییر کرد و از مواضع اصلاح‌طلبی فاصله گرفت. بنابراین اصلاح‌طلبان از رویکرد سلبی به رویکرد ایجابی برگشتند و اعلام کردند اگر کاندیدا داشته باشیم شرکت می‌کنیم و در غیر این صورت حضور نخواهیم داشت. این رویکرد در انتخابات 98 اعلام شد و پس از رد صلاحیت کاندیداها توسط شورای نگهبان، آقای عارف به عنوان رئیس شورای سیاست‌گذاری لیست معرفی نکرد. 
صوفی تصریح کرد: شورای سیاست‌گذاری که در سال 1400 به جبهه اصلاحات تغییر نام داد همچنان رویکرد ایجابی خود را حفظ کرد. این جبهه از قبل 14 نفر از اصلاح طلبان واقعی را معرفی کرد که همگی توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شدند و بعد آقایان همتی و مهرعلیزاده که به عنوان چهره اصلاح‌طلب معرفی شدند، در جبهه اصلاحات رای نیاوردند به همین دلیل جبهه اصلاحات بر هویت اصلاح‌طلبانه خود ایستاد و اعلام کرد که در انتخابات شرکت نخواهد کرد. 
وی گفت: بنابراین منظور از صحبت‌های آقای عارف از فرش قرمز پهن نکردن برای اصلاحات به این معناست که ما نباید منتظر تایید صلاحیت کاندیداهایمان باشیم باید در انتخابات شرکت کرد و یا می‌تواند این معنا را داشته باشد که کاندیداهای ما برای حضور در انتخابات تلاش می‌کنند و اگر تایید صلاحیت نشدند آن وقت باید چاره اندیشی کرد. بعد از این رویکرد مشخص می‌شود که آیا بار دیگر از کاندیداهای اصولگرای معتدل حمایت خواهیم کرد یا راه دیگری در پیش خواهیم گرفت. این مسئله‌ای است که بعدا مطرح می‌شود و امروز نمی‌توان درباره آن قضاوت کرد. 
صوفی در پاسخ به این سوال که آقای عارف اعلام کردند که منتظر تصمیمات دقیقه نودی جریان اصلاحات نخواهد ماند و بنابراین اصلاح‌طلبان چه تصمیمی باید بگیرند گفت: آقای عارف در سال 92 به فرمان آقای خاتمی در دقیقه نود از حضور در انتخابات ریاست جمهوری به نفع آقای روحانی انصراف داد. آقای عارف در انتخابات 1400 هم حضور پیدا نکردند و حاضر به شرکت در این بازی نشدند. در جبهه اصلاحات وقتی که برنامه کاندیداهای ریاست‌جمهوری مورد بررسی قرار می‌گرفت آقای همتی اصلا شرکت نکرد، آقای مهرعلیزاده ده رای یعنی حداقل آرا مورد نیاز را کسب نکرد و اما آقای عارف با توجه به اینکه بیش از بیست رای آورد اما در مرحله ارائه برنامه وارد نشد و انصراف داد. بنابراین معنای صحبت‌های آقای عارف این بود که من بدون توجه به رای جبهه اصلاحات وارد میدان می‌شوم و منتظر تصمیم دقیقه نودی جریان اصلاحات نخواهم شد. 
علی صوفی در پاسخ به این سوال که آقای عارف در همان نشست، یکی از راه‌های بازگشت سرمایه اجتماعی را بازگشت همه نیروهای وفادار به انقلاب و برادری اوایل انقلاب دانسته، آیا این راهکار می‌تواند موفق باشد یا خیر، گفت: راهکار آقای عارف درباره بازگشت سرمایه اجتماعی منطقی است. آسیبی که به سرمایه اجتماعی ما وارد شده میزان مشارکت مردم در انتخابات سال 98 بود که آسیب جدی بود و در سال 1400 هم ترمیم نشد و شاهد حضور کمرنگ مردم در انتخابات بودیم. این موضوع کاملا آشکار است و کسی نمی‌تواند آن را انکار کند. 
وی افزود: یکی از مسائلی که رهبری بر آن تاکید داشتند جلب اعتماد عمومی بود و اعلام کردند اعتماد عمومی آسیب دیده و باید ترمیم شود این موضوع پاشنه آشیل نظام است. ما نمی‌توانیم عدم مشارکت مردم در انتخابات را نادیده بگیریم. سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به نسبت سال‌های ابتدایی انقلاب به حداقل خود رسیده و این بسیار خطرناک است. بازسازی این اعتماد با بازگرداندن حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خود از طریق انتخابات که بارها در قانون اساسی تاکید شده است امکان‌پذیر است. این تنها راهی است که در پیش روی کشور قرار دارد. 
صوفی تصریح کرد: ما باید فرصت را مغتنم شمرده و در سال برگزاری انتخابات مجلس، یک انتخابات عادلانه برگزار کنیم. تنها راه برون رفت از این بحران این است که انتخاباتی برگزار شود که اعتماد عمومی را برگرداند و مردم کاندیدای مورد نظر خود را انتخاب کنند. اگر غیر از این اتفاق بیافتد، نتیجه آن مجلسی می‌شود که نماینده آن به دنبال طرح صیانت از فضای مجازی و آسیب به کسب و کار مردم و اقتصاد است. بنابراین نماینده باید درد مردم را درک کند و در این صورت مردم احساس امنیت کرده و اعتماد عمومی برمی‌گردد.