آریا جوان - فردا / گرچه این روزها برپایی روضه‌های خانگی، نسبت به گذشته کمی کمرنگ شده است. ولی هنوز خانه‌هایی هستند که علاوه بر ماه محرم به صورت منظم روضه خانگی برگزار می‌کنند. شاید برای شما این سوال به وجود بیایید که با وجود کثرت هیئت‌ها و دسته‌های عزاداری چرا باید در خانه‌مان مراسم روضه برپا کنیم. در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد.
امام باقر علیه السلام نسبت به کسانی که در روز عاشورا نمی‌توانند به زیارت آن حضرت بروند، اینگونه دستور عزاداری دادند و فرمودند: بر حسین علیه السلام ندبه، عزاداری و گریه کند و به اهل خانه خود دستور دهد که بر او بگریند و در خانه‌اش با اظهار گریه و ناله بر حسین علیه السلام، مراسم عزاداری بر پا کند و یکدیگر را با گریه، تعزیت و تسلیت گویی در سوگ حسین علیه‌السلام در خانه‌هایشان ملاقات کنند. (1)

روضه‌های خانگی را می‌توان بی‌تکلف برگزار کرد
اگر تنها دلیل‌تان برای برگزار نکردن روضه خانگی خرج و مخارج‌ این مراسم است، لازم نیست نگران باشید. می‌توانید تنها با چای و قند از مهمانان پذیرایی کنید. علاوه بر این حتما اصراری به برگزاری روضه‌هایی با جمعیت زیاد نداشته باشید، روضه خانگی حتی می‌تواند با فقط با حضور اعضای خانواده برگزار شود. مهم نیت و برگزاری یک مراسم بی‌تکلف است. ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺎﺿﯽرحمه الله در این‌باره فرمودند:«دﺭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ علیه‌السلام ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ ﻧﻨﻤﺎﯾﯿﺪ، ﺭﻭﺿﻪ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻭﻟﻮ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻫﻢ ﻧﺸﺪ ﺩﻫﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﺮﮎ ﻧﺸﻮﺩ».
روضه‌های خانگی باعث طول عمر و ازدیاد رزق و روزی می‌شود
روضه‌های خانگی باعث طول عمر و زیاد شدن رزق و روزی صاحب خانه می‌شود. در روایات آمده است پیامبر اکرم صلی‌الله علیه‌‌وآله وسلم فرمودند:«خانه‌ای که در آن قرآن زیاد تلاوت شود، خیر و برکتش زیاد می‌شود و اهل خانه در وسعت قرار می‌گیرند و آن خانه برای اهل آسمان می‌درخشد، همان گونه که ستارگان برای اهل زمین می‌درخشند».(2) علاوه بر اینکه این مجالس با تلاوت قرآن آغاز می‌شود، یاد اهل بیت علیه‌السلام هم مصداق یاد خداست و مشمول این حدیث قرار می‌گیرد.

روضه خانگی باعث صله رحم می‌شود
روضه‌های خانگی باعث تقویت روابط میان اهل محل و خانواده می‌شود. مخصوصا در خانه‌های آپارتمانی این روضه‌ها می‌تواند باعث آشنایی هر چه بیشتر همسایه‌ها با یکدیگر شود. مجالس روضه محمل بسیار مناسبی برای صله رحم با اقوام و آشنایان است. در این مجالس نه از سلسله مراتب خبری است و نه ساختار سازمانی برای نظم بخشی به کارها وجود دارد، همین موضوع باعث می‌شود که افراد شرکت کننده در آن با هم‌دلی هر چه بیشتر کارها را به سرانجام برسانند.
ایجاد ارتباط قوی بین روحانیت و عزاداران در روضه‌های خانگی
یکی از محاسن برگزاری روضه‌های خانگی ایجاد ارتباط صمیمانه بین مومنین و روحانیت است. در این مجالس مردم می‌توانند مسائل دینی و سوالات شرعی خود را با روحانی مراسم در میان گذاشته و به صورت مستقیم پاسخ سوالات خود را دریافت کنند. صاحب‌خانه باید توجه داشته باشد که برای مجالس روضه از یک روحانی باسواد استفاده کند، همچنین در زمان سخنرانی همه به صحبت‌های روحانی مراسم توجه داشته باشند و سرگرم کارهای دیگر نشوند.
آشنایی و انس کودکان با اهل بیت‌ علیه‌السلام در روضه‌های خانگی
در روضه‌های خانگی فرزندانمان از کودکی می‌آموزند که چگونه با اهل بیت ‌علیه السلام ارتباط یرقرار کنند و به صورت غیرمستقیم مسائل دینی را به آنها آموزش می‌دهیم. همچنین در خانه‌هایی که مراسم روضه برگزار می‌شود، کودکان با کمک در برگزاری و پذیرایی از مهمانان در لذت پذیرایی از عزاداران اهل بیت علیه‌السلام شریک شده و روحیه مسئولیت پذیری در آنها تقویت می‌شود. پیشنهاد می‌کنیم حتما قبل از شروع مراسم برای کودکتان از ثواب کار کردن برای عزاداران بگویید و به آنها بگویید که حتی جفت‌کردن کشف عزاداران امام حسین علیه‌السلام هم ثواب زیادی دارد. بی‌شک یکی از خاطرات خوبی که فرزندتان بعدها در جوانی از آن یاد می‌کنند، همین مراسم روضه‌های خانگی است.
روضه‌های خانگی جایی برای باخبر شدن از مشکلات و گرفتاری‌های دوستان و آشنایان
در این زمانه کمتر کسی از احوال زندگی دوستان و آشنایان خود باخبر است. روضه‌های خانگی فرصت خوبی است که از مشکلات و گرفتاری‌های اطرافیانمان باخبر شویم و قدمی هر چند کوچک برای رفع آن گرفتاری برداریم. یکی از سنت‌های خوب در همین زمینه ایجاد صندوق قرض‌الحسنه در بعضی از این مجالس است. صندوقی که می‌تواند گرفتاری‌های مالی و معیشتی شرکت‌کنندگان در روضه‌ها را برطرف کند. درباره ثواب کار گره‌گشایی از مومن آیات و روایت فراوانی وجود دارد. در همین باره امام رئوف فرمودند:«هر کس گره از کار مؤمنی بگشاید و غمی را از او بزداید، خداوند هم در قیامت، کار بسته او را می‌گشاید و اندوهش را می‌زداید»(3)
پی‌نوشت:
1. کامل الزیارات، ص 175
2. بحارالانوار، ج 922، ص 300؛ اصول کافی، ج 2، کتاب فضل قرآن، ح 1.
3. کلینی، اصول کافی، ج 2، ص 200