آریا جوان - «شب‌های مافیا» یکی از رئالتی شوهای پر مخاطب شبکه خانگی است که حالا با انتخاب افراد آماتور در مسیر نشیب قرار گرفته و میزان رضایتمندی از آن هفته به هفته در حال کاهش است.

«شب‌های مافیا» یکی از رئالتی شوهای پر مخاطب شبکه خانگی است که حالا با انتخاب افراد آماتور در مسیر نشیب قرار گرفته و میزان رضایتمندی از آن هفته به هفته در حال کاهش است.
این برنامه آمد تا خلا بازی کردن مافیا در کافه‌های شلوغ در ایام کرونا را پر کند و این فضا را از هیاهوی این جمع‌های دوستانه فیزیکی و کل‌کل‌هایشان به VODها و قاب جادویی تلویزیون در خانه‌ها بکشاند. اما آیا در این راه موفق بوده است؟

شروع برنامه چگونه بود؟
برنامه شب‌های مافیا با اجرای «محمدرضا علیمردانی» به VODها آمده و 12 بازیگر در قسمت اول آن حضور دارند؛ 12 بازیگر مرد که برخی از آنها هنرپیشگانی محبوب اما کم‌کار در سالهای اخیر البته در این بین یکی دو هنرمند یا سلبریتی ورزشی دیگر حضور دارد.
شبهای مافیا در شبهای قرنطینه به خانه‌ها آمده تا داغ دل جوانانی که نمی‌توانند در کافه‌ها و پارک‌ها، درست و حسابی به مافیا بپردازند را تازه کند. این برنامه اما به هیچ وجه نمی‌تواند خلا پیش آمده را پر کند و با لوس اجرا کردن یک بازی به شدت هیجان انگیز، کار بسیار سختی را انجام داده است. در واقع می‌خواهم بگویم واقعا کار هر تیم و کسی نیست که بتواند بازی مافیا را با حضور ستارگانی از سینما و تلویزیون تا این حد یخ و خشک از آب در بیاورد و این کار سخت! از پس تیم سازنده برآمده است.

برنامه سازان ایرانی هنوز نتوانسته‌اند یک «مسابقه شوی تلویزیونی» خوب در VODها و نمایش خانگی اجرا کنند. تا به امروز برخی از این مسابقات بعد از پخش چند قسمت رسما کنسل شده‌اند. شب‌های مافیا با تیم خوبی که پشتش جریان دارد بعید است به مرحله شکست و کنسلی برسد اما قطعا به یک خانه‌تکانی اساسی نیاز دارد. در اینجا مشخص می‌شود ردیف کردن چند بازیگر (که بسیاری‌شان هم دیگر آن ستارگان گذشته نیستند) به تنهایی کافی نیست و محتوای ساخته شده نیاز به یک ویرایش حرفه‌ای دارد.
فصل سوم؛ چیزی شبیه افتضاح!
فیلم نیوز درباره فصل جدید این برنامه می‌نویسد: فصل سوم «شب‌های مافیا» با شروع سال جدید ، آغاز شد. طبق رول سه بازی اول اختصاص به گروه اول مردان داشت که این گروه تقریبا بازی قابل قبولی از خودشان ارائه دادند. اما روند نزولی فصل سوم با حضور گروه خانم‌ها شروع شد. بازیگران آماتور و ناکاربلد این گروه موجب شدند تا مخاطبان شاهد یکی از ضعیف ترین شب های مافیا باشند. میزان اشتباهات این گروه به اندازه‌ای ابتدایی و بدیهی بود که اعتراض خیلی از مخاطبان را به همراه داشت.
بعد از سه قسمت ضعیف، همه منتظر بودند تا با حضور گروه دوم مردان،«شب های مافیا» دوباره جان بگیرد، اما قسمت اول این گروه به اندازه گروه خانم‌ها ناامید کننده و اعصاب خرد کن بود. حتی حضور دو بازیکن فوق حرفه‌ای مثل « مجید واشقانی» و «حامد آهنگی» هم نتوانست باعث نجات این قسمت شود.

در گروه دوم مردان به استثنای «حسین رفیعی» و البته «حامد آهنگی » و «مجید واشقانی» مابقی اصول اولیه بازی «شب‌های مافیا» را هم نمی‌دانستند. همین عدم تسلط بر بازی و تمرین نداشتن موجب شد تا از سوی بازیکن‌هایی مثل امیر محمد زند، یوسف صیادی، رامتین خدا پناهی، ایرج نوذری شاهد اشتباهات بدیهی و آماتور گونه‌ای باشیم. آنها اصول بازی را نمی‌دانستندو به همین دلیل قدرت تحلیل و استدلال نداشتند، اما با وجود آگاهی بر این ضعف می ‌خواستند به گونه‌ای بازی کنند که نشان دهند خیلی مسلط هستند.
همین عامل موجب می‌شد تا در مسیر اشتباهی حرکت کنند و مخاطب را با بازی آماتورگونه شان عصبی کنند. اوج این اتفاق زمانی بود که در پایان بازی نقش حسین رفیعی که دکتر لکتر و از اعضای مافیا بود مشخص شد، اما شهروند‌ها به جای اجماع روی او و بیرون کردنش از بازی دنبال مافیای دیگری بودند و او همچنان به عنوان مافیای شناخته شده در بازی حضور داشت و همین موجب شد تا با بیرون رفتن یکی از شهروندها ، تعداد اعضای مافیا و شهروندها برابر شود و در نتیجه مافیا پیروز بازی شوند.
گذشته از انتخاب اشتباه برخی شرکت کننده ها از جمله امیر محمد زند، سالار عقیلی، یوسف صیادی عوامل دیگری هم در بی‌کیفیت شدن شب‌های‌مافیا دخیل هستند. نخستین عامل جدی نگرفتن و وقت نگذاشتن برخی شرکت کننده‌ها برای حضور در این رئالتی شو است. به گواه صحبت‌های خود شرکت کننده ها، افرادی مثل امیر محمدزند بدون تمرین و تنها سه ساعت مانده به ضبط مسابقه به گروه ملحق شده اند . او با این میزان از آمادگی در مسابقه حاضر و باعث خراب شدن روند بازی می‌شود. از سوی دیگر شرکت کننده‌ای مثل «سالار عقیلی» که بود و نبودش در مسابقه تاثری ندارد و انگار آمده که فقط باشد.

«شب‌های مافیا» یکی از رئالتی شوهای محبوب این سال‌هاست که حالا با تولید قسمت‌های ضعیف آرام آرام در مسیر نشیب قرار گرفته است. ایکاش سعید ابوطالب به جای کمیت کمی به کیفیت این اثر فکر می‌کرد و به جای دعوت از یکسری بازیکن غیرحرفه‌ای و ساخت قسمت‌های ضعیف مجموعه‌ای از بهترین‌های فصول مختلف را گرد هم جمع می‌کرد و چند قسمت جذاب می‌ساخت.
مخاطبان چه نظری دارند؟