آریا جوان - تلاش برای جدا کردن پروتئین‌های فراوانی که در زهر قرار دارند، در سال‌های اخیر افزایش یافته و به اکتشافات دارویی مهمی منجر شده است.

در اتاق کوچکی در ساختمان موزه صحرای آریزونا-سونورا، اِما کالیف ، موزه‌دار بی‌مهرگان جعبه‌ای را بلند می‌کند و می‌گوید: «این یکی از عقرب‌های مودار صحرای ما است» و عقربی سه اینچی را نشان می‌دهد ‌که دمش روی پشتش خم شده است: بزرگ‌ترین عقرب آمریکای شمالی. این عقرب همراه با گروهی از عقرب‌های پوسته‌نشین یک اینچی در جعبه دیگری و چند مار زنگی از گونه‌ها و زیرگونه‌های مختلف در سراسر سالن به‌خاطر زهرشان نگه‌داری می‌شوند. تلاش برای جدا کردن پروتئین‌های بسیار متنوعی که در زهر وجود دارد، در سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده است و فهرست رو به رشد ترکیبات زهر، کشف چندین مورد دارو را در پی داشته است. همان‌طور که ترکیبات این توکسین‌های طبیعی همچنان توسط فناوری‌های درحال تکامل مورد سنجش قرار می‌گیرد، تعداد مولکول‌های امیدوارکننده نیز درحال افزایش است. لسلی وی بویر ، استاد بازنشسته آسیب‌شناسی در دانشگاه آریزونا گفت: یک قرن بیش، فکر می‌کردیم سم حاوی سه چهار جزء است و اکنون می‌دانیم فقط یک نوع زهر می‌تواند هزاران ترکیب داشته باشد. پژوهش‌ها سرعت گرفته است، زیرا تعداد کمی از آزمایشگاه‌های بسیار خوب اطلاعاتی را منتشر می‌کنند که همه می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند تا چیزهایی را کشف کنند. این مورد چشمگیری از کیمیاگری علمی مدرن است: تکامل‌یافته‌ترین سم‌های طبیعی روی زمین درحال ایجاد داروهای مؤثری هستند.

هوارد برن، متصدی موزه صحرای آریزونا هیولای هیلا را بررسی می‌کند که داروی اگزناتاید برای دیابت نوع یک از آن مشتق شده است.

در ماه مارس، پژوهشگران دانشگاه یوتا اعلام کردند که مولکول سریع‌الاثری را در حلزون‌های مخروطی کشف کرده‌اند. حلزون‌های مخروطی زهر خود را به سمت ماهی‌ها پرتاب می‌کنند و این امر موجب می‌شود سطح انسولین قربانیان به سرعت کاهش پیدا کند و موجب مرگ آن‌ها شود. این مولکول نویدبخش دارویی برای دیابت است. به‌نظر می‌رسد زهر زنبور عسل در طیف‌وسیعی از آسیب‌شناسی‌ها مفید باشد و اخیراً نشان داده شد که می‌تواند سلول‌های سرطان سینه تهاجمی را بکشد. پژوهشگران در برزیل به‌دنبال زهر عنکبوت سرگردان برزیلی به‌عنوان منبع احتمالی داروی جدیدی برای اختلال نعوظ بوده‌اند. علت ایده‌ی آن‌ها اتفاقاتی است که هنگام نیش زدن برای قربانیان انسانی اتفاق می‌افتد. دکتر فرای گفت: «یکی از ویژگی‌های گزش آن‌ها این است که مردان دچار نعوظ‌های بسیار طولانی و درناکی می‌شوند. پژوهشگران باید آن را از عامل کشنده‌اش جدا کنند و روشی برای کاهش شدت آن پیدا کنند.» برخی دانشمندان مدت‌ها است که گمان می‌کنند اسرار مهمی در زهر نهفته است. این موضوع اولین بار در دهه 17 مورد توجه جامع علمی قرار گرفت. در اواسط قرن 18، فلیس فونتانا ، دانشمند ایتالیایی در قالب رساله‌ای به زهر پرداخت و در دهه 1860، سیلاس ویر میچل در فیلادلفیا اولین پژوهش برای بررسی اجزای زهر را انجام داد. استفاده دارویی از زهر سابقه طولانی دارد و اغلب بدون حمایت علمی بوده است. سوزن‌های آغشته به زهر یکی از اشکال سنتی طب سوزنی هستند. درمان مبتنی‌بر نیش زنبور که در آن دسته‌ای از زنبورها روی پوست قرار داده می‌شوند، توسط برخی از طبیعی‌درمانگران استفاده می‌شود. استیو لودوین ، خواننده موسیقی راک ادعا می‌کند که مرتباً زهر رقیق‌شده را به بدن خود تزریق می‌کند و معتقد است داروی مقوی است که سیستم ایمنی او را تقویت می‌کند و انرژی او را افزایش می‌دهد. تقاضا برای زهر درحال افزایش است. خانم کالیف از موزه صحرای آریزونا-سونورا مجبور است به بیابان سفر کند تا عقرب‌های پوسته‌نشین بیشتری را پیدا کند. او آن‌ها را در شب و به کمک نور سیاه شکار می‌کند، زیرا در تاریکی می‌درخشند. دکتر بویر گفت آریزونا مرکز زهر است و تعداد موجودات زهرآگین آن از ایالات‌های دیگر آمریکا بیشتر است و بنابراین برای این نوع تولید مناسب است.