بزرگنمايي:

آریا جوان - تبیان / چطور ممکن است برخورد سربازان آمریکایی با «لیا» و «سهیل» تا این اندازه متفاوت باشد؟!
اواسط مرداد 1400 بدون درگیری خاصی، دولت افغانستان ظرف چند ساعت سقوط کرد؛ بلافاصله بعد از سقوط، موج بزرگی از مردم برای خروج از افغانستان خودشان را به فرودگاه کابل رساندند تا با کمک هواپیماهای خارجی که در حال ترک افغانستان بودند، از کشور خارج شوند. هواپیماهای خارجی به دلیل روی کار آمدن دوباره‌ طالبان در افغانستان، با شعارهای بشردوستانه مردم را به صورت رایگان به اروپا و آمریکا منتقل ‌می‌کردند.
در جریان هجوم مردم به فرودگاه کابل، ویدیویی از یک نوزاد افغانستانی و یک تفنگدار آمریکایی وایرال شد که نشان می‌داد پدرش برای در امان ماندن او از فشار جمعیت، نوزاد را به سرباز آمریکایی که بالای دیوار ایستاده می‌سپارد.
تصاویر بعدی نشان داد که نوزاد ساعتی بعد در نهایت احترام و حتی با پوششی مناسب‌تر از قبل، به والدین افغانستانی‌اش تحویل داده شده؛ بلافاصله شبکه‌های آمریکایی با دراماتیزه کردن فضا، شروع کردند به تبلیغ درباره نجات جان «لیا» توسط سربازان آمریکایی و پوشش خبری قابل توجهی هم در این باره شروع شد تا آنجا که به صورت مرتب تصاویری از خوشحالی این خانواده در فرودگاه، داخل هواپیمای آمریکایی و حتی پس از آن در آمریکا هم منتشر می‌شد.
کمی بعد باز هم در فرودگاه کابل پدر دیگری در موقعیت مشابه؛ با ذهنیتی که از ماجرای «لیا» داشت، نوزادش را به سربازان آمریکایی می‌سپارد تا برای مدت کوتاهی از جان او محافظت کنند؛ اما این بار کودک گم می‌شود!
سربازان آمریکایی که کمی قبل، رسانه‌ها به عنوان ناجی کودکان افغانستانی معرفی‌شان کرده بودند، کودک دو ماهه را بی‌توجه به شرایطش گوشه فرودگاه رها کرده بودند. اگر کمی بعد یک راننده تاکسی افغانستانی کودک رها شده را پیدا نمی‌کرد همانطور که این راننده بعداً توضیح داده، احتمالا کودک بر اثر گرما یا فشار جمعیت مرده بود
پدر «سهیل» کودک مفقود شده که در التهابات آن روز مجبور شده بود بدون کودکش افغانستان را همراه با سایر فرزندانش ترک کند، بلافاصله بعد از رسیدن به آمریکا تلاش برای یافتن سهیل را شروع کرده بود. او در شرح ماجرای گم شدن سهیل می‌گوید: «به امید اینکه می‌دانستم سربازان آمریکایی مدتی قبل کودک دیگری را نجات داده بودند، «سهیل» را به آن‌ها سپردم اما دیگر نتوانستم پیدایش کنم»
«حمید» راننده جوان افغانستانی هم درباره ماجرا توضیح می‌دهد: «سهیل را تنها و در حال گریه بر روی زمین در فرودگاه پیدا کردم، پس از تلاش‌های ناموفقم برای یافتن خانواده پسر، او را به خانه کنار فرزندان و همسر خودم بردم»
راننده جوان کمی بعد با انتشار عکسی از این کودک در فیسبوک تلاش‌های جدید برای پیدا کردن والدین این کودک را شروع کرده بود تا اینکه بالاخره بعد از 6 ماه؛ پدربزرگ سهیل به کمک رسانه‌ها و همان پست فیسبوکی توانست کودک را در خانه حمید پیدا کند.
اما سوال اینجاست که چطور ممکن است برخورد سربازان آمریکایی با «لیا» و «سهیل» تا این اندازه متفاوت باشد؟!
پاسخ اینجاست که در گفتگوی مفصل یک شبکه تلویزیونی آمریکایی با والدین لیا معلوم شد، پدر نوزادی که با احترام نجات پیدا کرده بود و محل تبلیغات گسترده درباره انسان‌دوستی سربازان آمریکایی شد؛ یک شهروند عادی افغانستانی نیست، بلکه او یکی از نزدیکان مقامات ارشد نظامی آمریکا در افغانستان است.
همانطور که در این گزارش تلویزیونی تاکید می‌شود؛ پدر لیا به عنوان مشاور مقامات نظامی آمریکا، درست در روزهای بحرانی افغانستان، هفته‌ها مشغول کمک به ارتش برای خروج فوری از افغانستان بوده به طوری که حتی موقع تولد فرزندش هم در کنار خانواده نبوده و تا روز حادثه‌‌ی مفقود شدن نوزاد، او را ندیده بود!
حالا با این اطلاعات راز توجه رسانه‌ها و ارتش آمریکا به لیا و بی‌توجهی آن‌ها به کودک دیگر افشا شده و جالب است که رسانه‌های خارجی حتی درباره «سهیل» کودک مفقود شده هم بدون تمرکز بر نقش سربازان آمریکایی در این ماجرا؛ باز هم خودشان را ناجی این خانواده می‌دانند.
این رسانه‌ها حتی عصبانیت مردم دنیا از تی‌شرت‌های پر سر و صدای آمریکایی را هم تقریبا سانسور کرده بودند؛ تی‌شرت‌هایی که با تیتر کنایه‌آمیز «باشگاه چتربازی کابل» به سقوط دو شهروند افغانستانی از هواپیما بی‌احترامی کرده بود اما خشم عمومی مردم دنیا هم هرگز باعث نشد تا آمریکا در این باره توضیح بدهد یا عذرخواهی کند.
نویسنده : فاطمه سادات بکائی