بزرگنمايي:

آریا جوان - علی اکبر صالحی در مقدمه این کتاب با اشاره به اهمیت برهه تاریخی آغاز پرونده هسته ای علیه کشورمان می نویسد: « شاید برای نخستین بار با یک هم آوایی جمعی میان قدرت های بزرگ و مجامع تخصصی و فنی جهان علیه جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت که در قالب خبرپردازی منافقانه نزد رسانه های غربی تصویری نامطمئن و ابهام آمیز را از فعالیت های علمی و فنی دانشمندان ایرانی برسازند و بدینگونه ایران را از حقوق حقّه خود طبق معاهده ان.پی.تی محروم کنند».
وی در بخش دیگری از مقدمه با اشاره به تجربه کم بخشی از کارگزاران و مسئولان جمهوری اسلامی ایران در مورد دقایق و جزییات فنی موضوع هسته ای می نویسد: «کشور... ممکن بود با کوچکترین اشتباهی با سرنوشتی مشابه عراق-که با همین موضوع و ابزار از پای درآمد-مواجه شود».
رئیس سابق سازمان انرژی اتمی و نماینده اسبق کشورمان نزد آژانس بین المللی انرژی اتمی می نویسد: «آنچه طی سالهای 1382-1383 خورشیدی، با طرح مباحث پرونده فعالیت های صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران روی داد، این آگاهی را دوچندان ساخت که ارتباطات میان بخشی برای اجتناب از درگیر شدن کشور با بحران و آسیب به منافع ملی، امری الزام آور است». 
شرح آغاز مأموریت در وین و تبیین ساختار آژانس موضوع اولین فصل این کتاب است و روایت بحران هسته ای ایران از فصل دوم آغاز می شود.
صالحی با اشاره به شروع این بحران از نشست خبری منافقین در مرداد 1381 و انتشار بولتنی که طی آن ادعاهایی مبنی بر «تلاش ایران برای دستیابی به جنگ افزار هسته ای» مطرح شد، تأکید می کند: «بعدها مشخص شد که متن آن توسط سازمان های اطلاعاتی غربی در اختیار آنها گذاشته شده است».
وی با اشاره به «عدم توانایی پاسخگویی سخنگوی منافقین در ارائه پاسخ های صحیح و روشن در مقابل پرسش های تخصصی خبرنگاران حاضر در بخش پایانی این نشست خبری»، آن را «گویای اثبات سناریوی نوشته شده سازمان های اطلاعاتی بیگانه و اجرای آن به دست آنها(منافقین)» می داند و می نویسد: «این فیلم با تلاش و جست و جوهای مستمر یافته شده که در کتابخانه سازمان انرژی اتمی جهت مشاهده خوانندگان علاقه مند نگهداری می شود. گفتنی است از این فیلم 45 دقیقه ای، حدود 25 دقیقه آغاز آن کیفیت صوتی مناسبی ندارد».
صالحی در بخش دیگری از این فصل تأکید می کند: «با وجود فضای تبلیغاتی گسترده این حرکت گروهک منافقین، باید به این نکته توجه داشت که ایران به هیچ وجه قصد انجام فعالیت مخفیانه را مدنظر نداشت، زیرا از تأسیسات غنی سازی نظنز گرفته تا مجتمع آب سنگین اراک یا کارخانه تبدیل اورانیوم در اصفهان، هیچ کدام تأسیسات کوچکی نبودند که بتوان آنها را در دالان یا زیرزمینی مخفی کرد که از انظار دور نگه داشته شوند».
وی سپس عمده ترین دلایل مطلع نبودن آژانس به صورت دقیق از جزییات ساخت تأسیسات را بیان کرده است.
در فصل های 8 گانه ی بعدی این کتاب سیر پرونده ایران در اجلاس های بعدی شورای حکام و تلاش برای ایجاد جنبش غیرمتعهدهای شاخه وین به صورت مستند و دقیق بیان شده است.
صالحی در پایان این کتاب می نویسد: «در مجموع باید این حقیقت را پذیرفت که غرب به سادگی حاضر به پذیرش ایرانی با ظرفیت کامل فنی هسته ای، شامل غنی سازیاورانیوم و چرخه سوخت هسته ای نخواهد بود مگر در شرایطی خاص و استثنایی که تنها زمانی میسر خواهد بود که به طریقی این موضوع در یک دستور کار گسترده سیاسی قرار گیرد».
آخرین جملات این کتاب اشاره به کاریکاتوری است که در آن گروه آمریکا، اروپا و سازمان ملل برای به حاشیه راندن تسلیحات اتمی رژیم صهیونیستی، روی پرونده هسته ایران تمرکز کرده اند.
چاپ اول این کتاب در 358 صفحه و به همراه برخی مستندات مربوط به محتواب کتاب به تازگی توسط موسسه اطلاعات منتشر شده است.