بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / «محمدرضا احمدی»، گزارشگر باسابقه فوتبال از راه و رسم ورود به این حرفه پرطرفدار می گوید
من محمدرضا احمدی هستم، متولد سال 1361 در تهران و دانش‌آموخته رشته مدیریت ورزشی. علاقه‌ام به گزارشگری به دوران کودکی و نوجوانی برمی‌گردد، آن‌وقت‌ها که پای تلویزیون و گاهی هم در مدرسه مسابقات فوتبال را گزارش می‌کردم. کار حرفه‌ای‌ام اما از سال 1383 با اجرای برنامه «ورزش تعطیل نیست» رادیو جوان شروع شد. ورودم به تلویزیون هم به سال 90 و آغاز جام‌جهانی 2010 آفریقای جنوبی برمی‌گردد. درواقع سال 89 بود که در تست گزارشگری شبکه سه شرکت کردم و با توجه به سابقه گزارشگری‌ام در رادیو قبول شدم.
یک گزارشگر باید چه مهارت‌هایی داشته‌باشد؟
دستگاه صوتی یک گزارشگر باید از ساختار و آناتومی درستی برخوردار باشد تا بتواند حروف را به‌خوبی ادا کند و صدایش گیرا و طنین‌انداز باشد. همچنین باید اطلاعات ورزشی‌ قوی و مطالعه‌ زیاد داشته‌باشد تا دایره واژگانش گسترده‌ باشد، از جمله‌بندی‌های ناقص بپرهیزد و از کلمات تکراری استفاده نکند. یک گزارشگر علاوه‌بر آن‌که باید همه تیم‌ها و بازیکنان را بشناسد و نام‌شان را به‌درستی تلفظ کند، باید مدام درحال دنبال‌کردن اتفاقات روز ورزشی باشد و درباره‌شان تحقیق و مطالعه کند. آشنایی با زبان خارجی هم خیلی کمک می‌کند، درواقع گزارشگری مانند یک کار پژوهشی است.
شما چطور می‌توانید همکار من شوید؟
هم اکنون کلاس‌های آموزشی زیادی در حوزه‌های مختلف مانند گویندگی، فن بیان و بداهه‌گویی در کشور برگزار می‌شود اما مهم‌ترین نکته، علاقه فرد و دنبال‌کردن رویدادهای ورزشی است. گزارشگری، حرفه سختی است و صرف شناختن چند تیم و دانستن چند اسم بازیکن کافی نیست. ابتدا مشخص کنید در کدام حوزه گزارشگری توانمند هستید و بعد تصمیم بگیرید.
شیرینی‌ها و سختی‌های این حرفه چیست؟
این کار سرشار از انرژی مثبت و حال خوب است چون اصلا ورزش با شور، نشاط و هیجان همراه است اما همان‌قدر که جذاب است، سختی هم دارد؛ به‌ویژه گزارشگری فوتبال. این‌روزها اطلاعات مردم در زمینه فوتبال گسترده است، ‌خیلی راحت به فضای مجازی دسترسی دارند و شاید اطلاعاتی را که من محمدرضا احمدی بخواهم حین گزارش یک مسابقه فوتبال ارائه دهم، پیشتر در روزنامه‌ها و اینترنت خوانده‌باشند. پس همیشه باید به‌روز باشم و اطلاعات جدیدی به مخاطب منتقل کنم. فوتبال به‌دلیل پیش‌بینی‌ناپذیر بودنش جذابیت منحصربه‌فردی دارد؛ یک شب تیم‌های قدرتمند شکست می‌خورند و شبی دیگر تیم‌های کوچک اتفاقات بزرگی رقم می‌زنند. حضور در ورزشگاه‌ و دیدن رنگ سبز چمن هم لطف خودش را دارد. گاهی شرایطی مهیا می‌شود که با تیم‌های ورزشی به سفر می‌رویم. برای من المپیک 2016 که به برزیل سفر کردم، یکی از بهترین اتفاقات زندگی‌ام بود. توانستم میکروفن ام را مقابل بزرگان عرصه ورزش بگذارم و با کسانی گفت‌‌وگو کنم که تا پیش از آن در تلویزیون می‌دیدم‌شان و اخبارشان را دنبال می‌کردم.
چه آینده‌ای را پیش روی یک نوجوان علاقه‌مند به گزارشگری می‌دانید؟
من بیش از 15سال تجربه در رادیو و تلویزیون دارم اما هیچ‌گاه گزارشگری برایم به‌عنوان یک شغل مطرح نبوده‌است و همیشه به چشم هنر و مهارت به آن نگاه کرده‌ام. به نوجوانانی هم که دوست دارند وارد این حوزه شوند، توصیه می‌کنم گزارشگری را شغل درنظر نگیرند و در کنارش پیگیر درس و تحصیلات‌شان باشند. شغل اصلی‌ خودم هم کارمندی در یک شرکت خصوصی است. یادتان باشد اگر واقعا عاشق این کار هستید، باید آن‌قدر تلاش کنید تا توانایی‌تان را نشان بدهید و دعوت به همکاری شوید.
نویسنده : صادق جهانی|روزنامه‌نگار