معمای «گنجینۀ ۷۰ هزار سکّه‌» که ۲ هزار سال قبل در مکانی دورافتاده دفن شد

آریا جوان - بیش از یک دهه پیش، کشف یکی از بزرگ‌ترین گنجینه‌های سلتیک توسط کاشفان فلزیاب، رج مید و ریچارد مایلز، صورت گرفت. گنجینه موسوم به Le Câtillon II که در بخش گروویل جزیره جرسی کشف شد، شامل حدود 70,000 سکه نقره، گردنبندهای طلایی و جواهرات بود. با وجود تحقیقات گسترده، یک سوال اصلی همچنان بی‌پاسخ باقی مانده بود: چرا چنین گنجینه عظیمی در مکانی دورافتاده و به دور از سکونتگاه‌ها و مسیرهای تجاری سلتیک دفن شده بود؟
به گزارش فرادید، تحقیقات جدیدی که در مجله Wreckwatch منتشر شده است، نظریه‌های جدیدی را ارائه می‌دهد که فرضیات قبلی دربارهٔ منشأ و هدف گنجینه Le Câtillon II را به چالش می‌کشد. بر اساس این یافته‌ها، این گنجینه استثنائی متعلق به قبیله سلتیک کوریو سولیته از شمال شرقی بریتانی بوده است. احتمالاً این گنجینه به جرسی آورده شده بود تا در دوران آشفته قرن اول پیش از میلاد و در جریان جنگ‌های گالی (زمانی که گسترش امپراتوری روم تهدیدی برای استقلال گالیا بود) از آن حفاظت شود. منابع مکتوب از سال 57 پیش از میلاد اشاره می‌کنند که کوریو سولیته جزئی از یک اتحاد نهایی علیه روم بوده‌اند. احتمال دارد این گنجینه به‌عنوان آخرین اقدام برای حفظ ثروت قبیله پس از شکست آنها به جرسی آورده شده باشد.
پیش‌فرض‌هایی که جرسی را به‌عنوان یک منطقه دورافتاده و منزوی تصور می‌کردند، اکنون در حال بازنگری است. دکتر فیل دجرسی، متخصص سکه‌های سلتیک، می‌گوید: «جرسی احتمالاً به‌عنوان پناهگاهی امن در نظر گرفته شده بود، یا حداقل امن‌تر از پنهان کردن این گنج‌های ارزشمند در سرزمین اصلی آرموریکا».
تحقیقات جدید توسط Wreckwatch نشان می‌دهد که گروویل نه‌تنها یک منطقه متروک و دورافتاده نبوده، بلکه دارای یک لنگرگاه طبیعی برای فعالیت‌های دریایی بوده است. همچنین، سوابق تاریخی نشان می‌دهند که جرسی نقشی استراتژیک برای انگلستان در اختلال در تجارت و تحرکات نظامی فرانسه ایفا می‌کرد. دکتر شان کینگزلی می‌گوید: «خانواده‌های محلی کشتی‌ران به‌خوبی از پس هدایت کشتی‌ها در صخره‌ها و کم‌عمق‌ها برمی‌آمدند. ثروت کوریو سولیته نیز فقط به‌خاطر پنهان‌سازی به اینجا آورده نشده بود».
ریچارد مایلز نیز معتقد است که جرسی در آن زمان خالی از سکنه نبوده است. او به سوابق باستان‌شناسی نرماندی اشاره می‌کند که سکونتگاه‌های سلتیک فشرده‌ای را نشان می‌دهد و می‌گوید: «جرسی احتمالاً مناظر پراکنده‌ای از خانه‌های کوچک مزرعه‌ای بوده است.» کشف سکه‌های منفرد در نواحی مرتفع نشان می‌دهد که سکه‌ها در گردش بوده‌اند و احتمالاً در معاملات روزانه بین جوامع کوچک مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
نظریه‌ی جدید همچنین به معنای معنوی مکان گنجینه اشاره دارد. دکتر هروه دووال-گاتیگنول از انجمن جرسیا می‌گوید که Le Câtillon ممکن است یک مکان مقدس بوده باشد: «این مکان به‌طور تصادفی انتخاب نشده است. گنجینه‌های این‌چنینی اغلب در معابد سلتیک دفن می‌شدند و این امکان در اینجا هم نمی‌تواند رد شود.» ترس از انتقام الهی ممکن است توضیح دهد که چرا این گنجینه هرگز توسط کسانی که آن را دفن کرده‌اند بازیابی نشد.

گنجینه Le Câtillon II یکی از استثنائی‌ترین کشفیات در اروپا است. این گنجینه که شامل نزدیک به 70,000 سکه است، بزرگ‌ترین ذخیره یکپارچه از پول باستانی آرموریکا به حساب می‌آید. دکتر فیل دجرسی می‌گوید: «بیش از 94 درصد سکه‌ها به قبیله کوریو سولیته تعلق دارند، در حالی که بقیه از بیش از 20 قبیله دیگر آمده‌اند، از جمله اوزیسمی‌ها از مرکز بریتانی و دوروتریج‌ها از جنوب انگلستان».
علاوه بر سکه‌ها، اشیاء دیگری مانند 23 سکه طلای استاتر، 13 گردنبند طلایی، مهره‌های شیشه‌ای و استخوانی، شمش‌های نقره، یک سنجاق و حتی یک نوک نیزه از دوره برنز دیرینه (950–800 پیش از میلاد) در این گنجینه وجود دارند. تمام این اطلاعات کمک می‌کند تا تصویری از تعاملات فرهنگی و اقتصادی جوامع عصر آهن در غرب اروپا ساخته شود.
یافته‌های اخیر سوالات زیادی را مطرح کرده‌اند، از جمله اینکه آیا Le Câtillon یک خزانه سلطنتی پنهان بوده است؟ یک نوع نذر معنوی؟ یا آخرین تلاش برای محافظت از ثروت قبیله‌ای؟ حفاری‌های بیشتر ممکن است وضوح بیشتری در این زمینه فراهم کند. همانطور که دکتر کینگزلی نتیجه‌گیری می‌کند: «چیزی خاص در این زمین‌ها وجود دارد. قدرت معنوی نیاکان احتمالاً یکی از دلایل بزرگ آوردن این گنجینه به جرسی بوده است».