آریا جوان - برنا / جیمز کامرون رویکرد نولان درباره نادیده گرفتن فجایع ژاپن در «اوپنهایمر» را یک «فرار اخلاقی» خواند.
در حالی که فیلم «اوپنهایمر» ساخته کریستوفر نولان با تحسین‌های گسترده‌ای روبه‌رو شد، نبودِ تصویری مستقیم و مشخص از تأثیر بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی بر مردم ژاپن، همچنان یکی از نقاط بحث‌برانگیز فیلم باقی مانده است؛ موضوعی که کارگردانانی، چون اسپایک لی نیز به آن اعتراض کردند و آن را نوعی نادیده گرفتن رنج واقعی قربانیان دانسته‌اند.
اکنون جیمز کامرون، کارگردان برجسته‌ای که خود مشغول پروژه «آخرین قطار از هیروشیما» با محوریت فاجعه بمب اتم هیروشیما است، طی در گفت‌وگویی به صراحت از رویکرد نولان در این‌باره انتقاد کرده است.
ورد آف ریل نوشت: کارگردان «آواتار» گفت: جالب است که نولان از چی دوری کرده. ببین، من فیلم‌سازی‌اش رو تحسین می‌کنم ولی به نظرم این یک جور فرار اخلاقی بود. چون واقعاً «اوپنهایمر» نمی‌تونست از اثرات بمب بی‌خبر باشد. توی فیلم فقط یه صحنه خیلی کوتاه هست که جنازه‌های سوخته رو در ذهنش می‌بیند و بعد هم نشان می‌دهد که چقدر این موضوع روی او تأثیر گذاشته است ولی به نظرم فیلم واقعیت ماجرا را دور زد. نمی‌دانم خود نولان یا استودیو از ترس حساسیت موضوع سراغش نرفتند ولی من دقیقاً می‌خواهم بروم سراغ همان نقطه حساس.
کامرون ادامه داد: نولان در دفاع از تصمیم خود، بار‌ها گفته که روایت فیلمش کاملاً از زاویه دید «اوپنهایمر» است و نمایش مستقیم فجایع ژاپن، پیوستگی احساسی و ساختاری فیلم را از بین می‌برد. با این حال، صحنه‌ای در انتهای فیلم که «اوپنهایمر» در برابر پروژکتور نشسته و قادر به تحمل تصاویر خرابی‌ها نیست، یکی از لحظات تکان‌دهنده و تاثیرگذار فیلم از نظر بسیاری از منتقدان است.
وی تصریح کرد: نولان در این فیلم بیشتر بر رنج درونی، احساس گناه و بحران اخلاقی تمرکز کرده است که در مسیر ساخت بمب اتم، ذهن «اوپنهایمر» را تسخیر کرده بود. نه تنها خبری از نمایش تصویری فاجعه نیست، بلکه هیچ لحظه‌ای هم در فیلم یافت نمی‌شود که این دستاورد علمی را جشن بگیرد.
بر اساس این گزارش؛ کامرون قصد دارد کتاب «اشباح هیروشیما» و کتاب «آخرین قطار از هیروشیما» پلگرینو را که سال 2015 منتشر شده در یک فیلم ترکیب و اقتباس کند و هر زمانی که تولید «آواتار» اجازه داد کار فیلمبرداری آن را شروع کند. عنوان این فیلم «آخرین قطار از هیروشیما» خواهد بود.
این فیلم داستان واقعی یک مرد ژاپنی را در طول جنگ جهانی دوم تصویر خواهد کرد که از 2 بمباران اتمی جان سالم به در برده است. وی پس از اینکه از انفجار در هیروشیما جان سالم به در برد، با قطار به ناکازاکی رفت و در آنجا انفجار دیگری را تجربه کرد.
پلگرینو هم در «آواتار» و هم در «تایتانیک» مشاور علمی کامرون بود و کامرون بیش از 20 سال است که علاقه‌مند نمایش این ماجرا روی پرده بزرگ بوده است.
این پروژه اولین پروژه غیرآواتاری کامرون از سال 1997 که او «تایتانیک» را اکران کرد، محسوب می‌شود. «نابودگر»، «بیگانه‌ها»، «ورطه»، «نابودگر 2: روز داوری» و «دروغ‌های حقیقی» از دیگر فیلم‌های این کارگردان برنده اسکار هستند.
بازار ![]()