آریا جوان - ورزش 3 /توپ جام جهانی باشگاه‌ها به‌زودی به حرکت درمی‌آید و همراه با آن مجموعه‌ای از اقدامات نوآورانه برای کمک به داوری و افزایش جذابیت مسابقات معرفی خواهد شد. پیرلوئیجی کولینا، رئیس کمیته داوران فیفا، در کمپ داوری که توسط آدیداس در کالج میامی‌دید برگزار شد، شرکت کرد و درباره آنچه در این تورنمنت، که میلیون‌ها هوادار آن را دنبال خواهند کرد، در انتظار ماست، سخن گفت.
فناوری برای کمک به داوری آمده است
کولینا درباره سیستم آفساید نیمه‌خودکار و آنچه در جام جهانی باشگاه‌ها خواهیم دید، می‌گوید: «فناوری‌ای وجود دارد که می‌تواند موقعیت بازیکن در زمین را با دقت بسیار بالایی مشخص کند. او ادامه می‌دهد: «در اتاق VAR گرافیکی داریم که هر زمان توپ توسط کسی لمس شود، سیگنال‌هایی را ثبت می‌کند. وقتی سیگنالی ظاهر می‌شود، به این معناست که توپ، برای مثال، به دست برخورد کرده است.»
کولینا تأکید می‌کند که این فرآیند بسیار سریع است. او توضیح می‌دهد: «اکنون اطلاعاتی به‌صورت مستقیم به کمک‌داور و داور خط در زمین ارسال می‌شود. این بستگی دارد به اینکه بازیکنی در موقعیت آفساید باشد و با توپ بازی کند. در یک حرکت طولانی، زمان لازم است تا بازیکنی که در حال حرکت است، توپ را لمس کند. تا آن لحظه، اطلاعات تولید نمی‌شود. وقتی توپ لمس می‌شود، اطلاعات ثبت می‌شود. معمولاً این فرآیند در 1 تا 2 ثانیه انجام می‌شود، اما اگر حرکت بسیار طولانی باشد، ممکن است کمی بیشتر طول بکشد.»
او درباره تشخیص موارد ضربه دوضرب می‌افزاید: «داده‌ها 500 بار در ثانیه ارسال می‌شوند. دقت تقریباً کامل است. این موارد با این فناوری مشخص می‌شوند. در همه کشورها فناوری نقش مهمی دارد. اکنون در بسیاری از رقابت‌ها فناوری یکسان است. به احتمال زیاد توپی که در جام جهانی باشگاه‌ها استفاده می‌شود، در رقابت‌های دیگر نیز به کار خواهد رفت، بنابراین این موضوع بسیار حائز اهمیت است.»
بازار
![]()
رئیس کمیته داوران فیفا می‌گوید: «داوران از این فناوری استقبال خوبی کرده‌اند. مهم‌ترین نکته این است که داوران آماده و توانمند هستند. آن‌ها در زمین خطا نمی‌کنند. هدفشان این است که به فناوری نیازی نداشته باشند. اما ما انسان هستیم و اشتباه بخشی از طبیعت انسانی است. بنابراین، اگر فناوری‌ای داشته باشیم که بتواند در مواقع خطا کمک کند و اشتباهات را اصلاح کند. ای کاش در دوران من هم چنین امکانی وجود داشت.» پیرلوئیجی کولینا با این جمله سخنانش را به پایان می‌رساند.»