بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / مطالعه‌ای جدید نشان داده مغز چگونه جریان پیوسته اطلاعات را تقسیم می‌کند و از وقایع زندگی ما داستانی معنی‌دار با فصل‌های مختلف می‌سازد. به گزارش «دیجیاتو»، یک احتمال این است که تغییرات فیزیکی در دنیا، مثل ورود به یک ساختمان، آغاز فصل جدیدی را تعیین می‌کند. فرضیه دیگر می‌گوید این مرزها را داستان‌های درونی تعیین می‌کنند؛ یعنی قالب‌هایی ذهنی که از طریق تجربه ایجاد شده‌اند. این داستان‌ها مغز را قادر می‌سازند تا اطلاعات را براساس این که چه چیزی با اهداف فعلی سازگاری دارد، اولویت‌بندی کند. برای مثال، هنگام غذاخوردن در رستوران فرد ممکن است روی وقایعی مانند سفارش غذا و رسیدن آن تمرکز کند و دیگر تغییرات پس‌زمینه‌ای را نادیده بگیرد.
مغز چگونه وقایع را بخش‌بندی می‌کند؟
دانشمندان در این مطالعه می‌خواستند بدانند مغز چگونه موقعیت‌های واقع‌گرایانه، شامل رویدادهای پیچیده‌ای را که در مدت‌ کوتاه رخ می‌دهد، پردازش می‌کند. پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد بخش‌هایی در مغز وجود دارد که معمولاً در مطالعه‌ای عصب‌شناختی معمولی که درونش تصاویر یا کلمات نامرتبط نمایش داده می‌شود، خاموش می‌شود اما این بخش‌ها در مواجهه ما با تجربیات معنادار، مانند فیلم یا داستان، بسیار فعال و مشغول هستند. آن ها 16 روایت صوتی طراحی کردند که هرکدام دو خط سیر دارای هم‌پوشانی داشت. یکی از این خطوط مبتنی‌بر موقعیت بود (مثلاً رستوران، فرودگاه یا فروشگاه) درحالی‌که خط دیگر روی تعاملات اجتماعی متمرکز بود(مانند به‌هم‌زدن رابطه، پیشنهاد ازدواج، معامله یا مواجهه عاشقانه تصادفی). هر داستان از طریق 4 واقعه متمایز برای هر خط روایت پیش می‌رفت. این داستان‌ها به‌گونه‌ای با هم ارتباط داشتند که مرزهای روایت با دیگری همزمان نبود. این خصوصیات داستان‌ها دانشمندان را قادر می‌ساخت تا بررسی کنند توجه به خطوط روایی متفاوت چگونه روی درک شرکت‌کنندگان از مرزهای وقایع تاثیر می‌گذاشت و فعالیت مغزی مرتبط با آن چه بود. شرکت‌کنندگان پیش از گوش‌دادن به هر روایت، باید تعدادی پرسش درباره روایت‌ها می‌خواندند. این پرسش‌ها روی یکی از خطوط داستان متمرکز بودند مثلاً پرسیده می‌شد افراد داستان چه غذایی سفارش می‌دهند. این پرسش‌ها شرکت‌کنندگان را روی یکی از خطوط روایی متمرکز می‌کرد. هنگام گوش‌دادن به داستان‌ها، فعالیت مغز شرکت‌کنندگان، به خصوص در نواحی DMN، با دستگاه fMRI زیرنظر گرفته می‌شد. در مرحله بعد، شرکت‌کنندگان آنلاین داستان‌ها را جمله‌به‌جمله، نه پیوسته، گوش می‌دادند و از آن ها خواسته می‌شد تصمیم بگیرند کدام جمله آغاز واقعه را مشخص می‌کند. این جا هم توجه آن ها از طریق پرسش‌هایی روی یکی از خطوط متمرکز شده بود. پس از اتمام داستان‌ها، آن ها باید به پرسش‌هایی درباره جزئیات هر دو خط داستان پاسخ می‌دادند.
نقش اولویت‌های درونی
نتایج نشان می‌داد بخش‌بندی وقایع و الگوهای فعالیت شرکت‌کنندگان به‌شدت تحت‌تاثیر پرسش‌هایی بود که پیش از شروع داستان خوانده بودند. شرکت‌کنندگانی که پرسش‌هایی درباره روایت موقعیت‌محور خوانده بودند، وقایع جدید را با عبور از موقعیت‌ها، مانند ورود به رستوران یا عبور از بخش امنیت فرودگاه، تعیین می‌کردند. شرکت‌کنندگانی که روی خط اجتماعی متمرکز بودند، به تغییر در تعامل‌های اجتماعی حساسیت بیشتری نشان می‌دادند؛ هرچند این اثر نسبت به گروه متمرکز روی موقعیت کم‌رنگ‌تر بود. این نشان می‌دهد مغز فعالانه مرزهای وقایع داستان را براساس اولویت‌های درونی تعیین می‌کند و واکنش‌دهنده‌ای منفعل نسبت به محیط نیست.