بزرگنمايي:

آریا جوان - همشهری آنلاین / محمود گبرلو روزنامه نگار، منتقد و مجری سابق برنامه سینمایی هفت در یک یادداشت اختصاصی برای همشهری درباره حضور سینمای ایران در جشنواره‌های جهانی نوشته است. یادداشت را بخوانید:
 «سینمای ایران» تنها شاخص افتخار فرهنگی نظام جمهوری اسلامی در دنیا به عنوان بهره گیری مطلوب از جهان تکنولوژی مدرن محسوب می شود و هنرمندان سینمای ایران هم در همه ی حرکت های تبلیغاتی سیاسی اجتماعی نظام پیشقدم بوده وبدون منت مورد بهره برداری قرار گرفتند.لازمه این پذیرش و تایید و پیشرفت ، قبول روایت نوآورانه و خلاقانه ی فیلم ایرانی از جهان امروز ایران ، رمز این پذیرش ، موفقیت و بهره برداری بوده و هست.
برای مسیر شفافیتی وجود ندارد
این پدیده مدرن به اوج شکوفایی و مایه افتخار و سربلندی رسیده بجای بهره برداری مطلوب تر و تاثیرگذار تر ، برخی با طرح سوالات شک برانگیز و طرح موضوعاتی متوهمی، هم از پیشرفت و موفقیت این سکوی پرتاب جلوگیری بعمل آوردند و هم روحیه سرد و ناامیدوارکننده ای را در میان سینماگر ایرانی پراکنده ساختند و هم اینکه خودشان ،چراغ روشن و شفافی را برای این مسیر نساختند و روشن نکردند.
از سیاه نمایی تا حضور قاچاقی فیلمسازان
نمونه اش اوضاع احوال این سالهای حضور فیلمسازان ایرانی در جشنواره بین المللی فیلم کن است که تبدیل به لشگرکشی سینماگران ایرانی شده که متولیان درماندند که با این پدیده خودساخته چه کنند .در یک سالهایی یک یا 2 فیلم یا فیلمساز با مضامینی به زعم برخی تلخ و سیاه به جشنواره های خارجی میرفتند و گاهی جمله ای یا حرکتی غیر معمول انجام میدادند که قابل تحمل، تامل و گاه نقد و نظری مخالف بود اما آمارهای این سالها بسیار فاجعه است. اینکه نزدیک به 70 فیلم متقاضی شرکت در یک جشنواره خارجی بودند بدون آن که سیستم نظارتی از آمار آن مطلع باشد و اگر هم باشد نقش و تاثیری ندارد و یا فیلمساز ایرانی مخفیانه از مرز خارج می شود و با افتخار در جشنواره حضور می یابد و میگوید پنهانی آمده است تا پیام مردم در بند را به گوش جهانیان برساند نشان از بی تدبیری ، عدم درایت و مدیریت و ساختار فعلی سینمای ایران دارد و هم نشان از کج سلیقگی و خصمانه رفتار کردن سیستم امنیتی و قضایی دارد که زمینه را برای اینگونه حضور معترضانه فراهم می سازد . چون این فیلمساز و یا فیلمسازانی که در سالهای قبل در جشنواره های کن و ونیز و برلین حضور داشتند همان فیلمسازان ایرانی هستند که در کشور همان مضامین را ، در آرامش می ساختند و موج منفی بر علیه حاکمیت ایجاد نمیکردند. برخی در داخل با علم به اینکه می دادند هنرمندان رسانه های قدرتمندی دارند عمدا در صدد هستند آنها عصبانی و پرخاشگر شده و در مجامع جهانی و رسانه ای حرفهای باب میل شان را مطرح کنند .