آریا جوان - این کشف حیرت‌انگیز را می‌توان یکی از «سینمایی‌ترین» کشفیات باستان‌شناسی قرن بیست و یکم نامید؛ کشفی که در سال 2005 در گورستانی در جنوب کشور مجارستان انجام شد اما نتایج تحقیقات و بررسی‌ها در مورد آن سال‌ها بعد در نشریۀ «علوم باستان‌شناسی و انسان‌شناسی» به چاپ رسید.
به گزارش فرادید، در یک گورستان متروکه در مجارستان، دانشمندان هنگام باز کردن یک کوزه با یافتۀ عجیبی روبرو شدند. آن‌ها داخل کوزه دست یک نوزاد کوچک را پیدا کردند که سکه‌ای متعلق به قرون وسطی را در مشت گرفته بود؛ دست نوزاد تا حدی حالت مومیایی پیدا کرده بود و برخلاف سایر قسمت‌های بدن، بافت‌های نرم آن نیز حفظ شده بود؛ به علاوه رنگ دست نیز سبز شده بود. طبق تخمین‌ها این تدفین در نیمۀ دوم قرن نوزدهم یعنی حداقل 150 سال پس از متروکه شدن گورستان انجام شده بود.
این کشف باستان‌شناسی کاملا شبیه فیلم‌های ایندیانا جونز است. علاوه بر عجیب بودن خود مومیایی، سکه‌ای که همراه آن پیدا شد متعلق به سال‌های 1858 تا 1862 بود، یعنی زمانی که این گورستان دیگر استفاده نمی‌شده است.

با بررسی اسکلت کوچک، محققان تشخیص دادند که فرد فوت شده یا یک جنین مرده یا یک نوزاد نارس بوده که اندکی پس از تولد جان خود را از دست داده است. محققان نتیجه گرفتند که این کودک حدود 30 سانتیمتر قد و تنها نیم تا یک کیلوگرم وزن داشته است.
در مورد سکه نیز به نظر می‌رسد قبل از قرار دادن کودک در ظرف و دفن او، کسی سکه مسی را در دستش قرار داده است. در بسیاری از فرهنگ های باستانی، مردگان را با سکه دفن می کردند تا به عنوان پولی برای عبور از دنیای زندگان به دنیای مردگان به یک قایقران افسانه ای پرداخت شود.
البته این دفن کمتر از دویست سال قدمت دارد و با توجه به اینکه مسیحیان مردگانشان را با سکه دفن نمی‌کنند، به نظر می‌رسد این کودک احتمالا قبل از مراسم تعمید از دنیا رفته و شاید بستگانش خواسته‌اند با انجام این رسم باستانی، عبور او به دنیای پس از مرگ را آسان‌تر کنند.

اما راز اصلی این کشف، نحوه‌ی حفظ شدن بدن، به خصوص بافت نرم دست بود. مومیایی شدن طبیعی به ندرت اتفاق می‌افتد و معمولا در شرایط خشک‌تر و سردتر از آنچه در این گورستان وجود داشت رخ می‌دهد. همچنین، اجساد دیگری که در نزدیکی این قبر دفن شده بودند به طور طبیعی تجزیه شده بودند. بنابراین سوال این بود که چرا این دست هنوز سالم باقی مانده است.
با انجام آزمایش‌های شیمیایی روی اجساد، تیم تحقیق به پاسخ رسید: بدن نوزاد پر از مس بود، به خصوص در دستی که سکه مسی را گرفته بود. در واقع، میزان مس یافت شده در بدن 497 برابر بیشتر از سطح مس موجود در سایر مومیایی‌ها بود. در نتیجه خاصیت ضد میکروبی سکه مسی باعث شده بود تا دست و سایر قسمت‌های بدن که با مس آلوده شده بودند توسط میکروب‌ها تجزیه نشوند.
این تیم معتقد است که این اولین مورد مومیایی شدن به طور کامل ناشی از مس است که تاکنون گزارش شده است. آن‌ها همچنین اضافه می‌کنند که با توجه به اینکه دفن به همراه اشیاء مسی مورد نسبتا پرتکراری بوده، می‌توان امیدوار بود که موارد دیگری شبیه به این نیز در آینده کشف شوند.