بزرگنمايي:

آریا جوان - ایرنا / به گفته یک روانشناس اجتماعی، نسل امروز به واسطه رفاه نسبی در خانواده‌ها خیلی با مفهوم سختی، دشواری و نداری مواجه نیستند و مهیای زندگی مشترکی که تلفیقی از تلخی‌ها و شیرینی‌هاست نگشته‌اند.
 : شاید این مورد بسیار ساده به نظر برسد، اما در اتاق‌های درمان شاهد گلایه همسران نسبت به موضوعات این چنینی هستیم و در مشاوره‌ها می‌بینیم که برای همسران این موضوعات مهم است و بی‌توجهی به آن می‌تواند یک رابطه زناشویی را از بین ببرد.
فرهنگ و سبک زندگی افراد در تعیین اینکه رفتاری درست یا غلط است به شدت نقش دارد؛ از بعد تخصصی روانشناسی برای ارزیابی موضوعات باید جنبه فرهنگی را در نظر بگیریم. برای مثال ممکن است رفتار یا گفتاری در یک کشور صحیح و در کشور دیگر درست نباشد چراکه این فرهنگ و سبک تربیتی افراد است که باعث می‌شود موضوعی درست یا غلط پنداشته شود.
این روانشناس در ادامه تصریح کرد: در فرهنگ ما این موضوع پذیرفته شده نیست و مرسوم نیست که افراد در محیط‌های رسمی مثل محل کار یا دانشگاه و در رابطه همکاری یا رابطه بین استاد و شاگردی به قدری صمیمی شوند که اسم کوچک یکدیگر را صدا و یا از الفاظ "عزیزم" و "جانم" استفاده کنند.
تکلو در عین حال افزود: البته استثنا هم وجود دارد، برخی افراد ممکن است با گذشت زمان، ایجاد صمیمیت و از روی عادت همکار یا... به اسم کوچک صدا و یا نام آن‌ها را با الفاظ "عزیزم" و "جانم" خطاب کنند. گاهی افراد به آن محیط و فردی که آن‌ها را با نام کوچک یا الفاظ محبت آمیز صدا می‌کنند اعتماد دارند و می‌دانند پشت این صمیمت هیچ قصد و نیتی وجود ندارد، اما از طرق دیگر می‌دانند همسرشان نسبت به این موضوع حساس و ممکن است در رابطه زناشویی سوء تفاهم ایجاد کند. در این شرایط فرد می‌تواند به طرف مقابل گوشزد کند که همکارش را اینگونه خطاب نکند.
"عزیزم" و "جانم" معمولا بار معنایی عاطفی دارند
وی با بیان اینکه معمولا الفاظ" جان" و "عزیزم" جنبه و بار معنایی عاطفی دارند، عنوان کرد: بنابراین هم به جهت بار معنایی کلمات و هم از لحاظ فرهنگی که ما داریم باید در رابطه با همکار چارچوبی را رعایت کنیم. دو همکار که با هم رابطه احساسی و عاطفی ندارند از کلمات احساسی و عاطفی نباید استفاده کنند. به صورت کلی پذیرفته شده نیست که بگوییم هر روز فردی در محل کار این الفاظ را برای همکار جنس مخالف خود استفاده کند.
این روانشناس خاطر نشان کرد: البته باز هم تاکید می‌کنم که استثناء هم وجود دارد. استفاده از الفاظی مثل "جانم" و "عزیزم" عادت کلامی برخی افراد است و نا خود آگاه و بدون هیچ منظوری این‌ها را بیان می‌کنند که در چنین شرایطی به علت حساسیت همسر می‌توانیم از همکارمان بخواهیم ما را با این الفاظ صدا نکند. اما گاهی برعکس ممکن است طرف مقابل به ما حسی داشته باشد و از این رو صمیمانه ما را خطاب می‌کند که در این موارد هیچ توجیهی پذیرفته نیست. در چنین شرایطی افراد باید محترمانه به همکار خود بفهمانند که نباید آن‌ها را اینگونه خطاب کند.
افراد حق دارند به خاطر صمیمیت همکار با همسر دلخور شوند؟
تکلو ادامه داد: اگر قصد و نیتی پشت این رفتار نباشد افراد می‌توانند به سادگی قضیه را برای همسر خود توضیح دهند تا سوء تفاهم ایجاد شده رفع شود. اگر این صمیمت از طرف خودشان بوده دیگر به این شکل رفتار نکنند تا همسر ناراحت نشود.
وی با اشاره به اینکه گاهی افراد وارد فاز لجبازی با همسر می‌شوند و بیان می‌کنند در ارتباط با این موضوع همسرشان بیش از حد حساسیت به خرج می‌دهد، تاکید کرد: اگر افراد وارد فاز لجبازی با همسر شوند، به رفتار خود ادامه دهند و بگویند همسر بیش از حد حساس است و این موضوع اهمیتی ندارد، رابطه زناشویی آسیب می‌بیند. بهترین کار این است که اگر سوءتفاهمی پیش آمده برای همسر توضیح دهند و رفتار خود را تغییر دهند. در واقع برای رفع این سوء تفاهم نیاز به شفاف سازی است و باید نکات آزاردهنده برای همسر را رفع کنیم.
خطر خیانت برای برخی صمیمیت‌ها
این روانشناس در عین حال هشدار داد: اگر این صمیمت بر طرف نشود و جنبه عاطفی و احساسی پیدا کند، می‌توان گفت افراد متاهل مرتکب خیانت شده‌اند. اگر هم صمیمیت وارد این جنبه‌ها نشود هم باید توجه داشته باشیم که در چارچوب فرهنگی و اخلاقی باشد. اینکه می‌دانیم اگر همسر ما متوجه این صمیمت شود ناراحت می‌شود، نشان می‌دهد که این رابطه صمیمانه اشکال دارد. البته تاکید می‌کنم که مطالب یا شده برای موارد استاندارد است چراکه گاهی افراد شکاک هستند و این مطالب درباره آن‌ها صدق نمی‌کند. این موضوع ظاهر ساده‌ای دارد، اما اگر حل نشود می‌تواند رابطه را تا مرز جدایی ببرد.
تکلو با اشاره به اینکه زندگی زناشویی نیاز به مراقبت و مواظبت دارد، بیان کرد: رابطه زناشویی مثل گل می‌ماند که باید به آن نور و آب کافی به اندازه داد تا این گل رشد کافی و تازگی و جذابیت را داشته باشد. یکی از مراقبت‌ها همین است که حواسمان به ارتباطات خارج از رابطه زناشویی و در محیط‌های دوستانه، خانوادگی، بین اقوام و همکاران و... باشد. روابط ما در هر محیط باید صرفا در حد همان محیط باشد.